1912 : Πόσο δύσκολο να ήταν για μια γυναίκα της εποχής εκείνης να εγκαταλείψει την ησυχία και την άνεση του σπιτιού της στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και να ακολουθήσει τον ελληνικό στρατό στη νικηφόρα πορεία του για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου ;
Σίγουρα καθόλου εύκολο, ακόμη κι αν η γυναίκα αυτή ήταν η Θάλεια Φλωρά-Καραβία μια από τις σημαντικότερες και παραγωγικότερες Ελληνίδες
ζωγράφους.
Τις εμπειρίες της από τα γεγονότα του Α' Βαλκανικού Πολέμου τις περιέγραψε αργότερα στο βιβλίο της "Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913: Μακεδονία-Ήπειρος , Αθήνα 1936".
Το Νοέμβριο του 1912, ένα μόλις μήνα μετά την απελευθέρωση της Κοζάνης, η Θάλεια Φλωρά-Καραβία πέρασε από την πόλη, στο δρόμο της προς το μέτωπο της Ηπείρου. Να πώς περιγράφει την Κοζάνη της εποχής εκείνης :
ΚΟΖΑΝΗ
10 Νοεμβρίου 1912
"Και η Κοζάνη έχει τον τύπον επαρχιακής, τουρκικής πόλεως με τους στενούς δρόμους, τ' ανώμαλα λιθόστρωτα και τις λάσπες. Αλλά ο καθαρός ελληνικός πληθυσμός της δίδει άλλον ρυθμό. Ούτε τζαμιά, ούτε καφάσια, όπως στη Βέρροια. Χαμηλά και προς τους δρόμους τα παράθυρα των σπιτιών και αυλόθυρες ανοιχτές, όλα μαζί έχουν κάτι το ανοιχτόκαρδο, το πρόσχαρο, πλαισιωμένα με ωραίαν βλάστησιν και γύρω με την κατάφυτη και εύφορη περιφέρειάν της. [...]
Μητρόπολις, Διοικητήριο, Φρουραρχείο γεμίζουν διαρκώς από στρατιώτες για διάφορες υπηρεσίες, από κόσμον που λέγει τα παράπονά του και ζητεί δικαιοσύνην και προστασίαν. Στην αυλή της Μητροπόλεως περιμένουν τον Δεσπότην δύο χανούμισσες να εκλιπαρήσουν δι' έναν νέον, το μόνον στήριγμα της οικογενείας των, τον οποίον κατά λάθος έστειλαν με άλλους ενόχους αιχμαλώτους, ενώ αυτός ήταν "προσκυνισμένος". Ομιλούν ελληνικά, και ο θερμός, ικετευτικός τόνος από την πονεμένη τους καρδιά δίνει κάτι το μελωδικό και συγκινητικό στη φωνή των."
(Απόσπασμα από το βιβλίο : "Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913: Μακεδονία-Ήπειρος, έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων).
Σχέδια της ζωγράφου μπορείτε να βρείτε εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου