Ο Κολοκοτρώνης μιλά σε αγωνιστές που απειλούσαν
προκρίτους
Έλληνες! Είμαι κι εγώ σύντροφός σας. Αλλά πρώτα να με
ακούσετε που θα σας μιλήσω. […] Γιατί θέλουμε να χάσουμε την πατρίδα μας
σκοτώνοντας ο ένας τον άλλο; Εμείς εσηκώσαμε τ’ άρματα για τους Τούρκους και
ακουστήκαμε στην Ευρώπη ότι σηκωθήκαμε οι Έλληνες για τους τυράννους [...]. Αν
σκοτώσουμε τους προεστούς, τι θα μας πουν τότε; Θ’ ακουσθή σ’ όλον τον κόσμον
και θα μας πουν τα βασίλεια ότι τούτοι δεν σηκώθηκαν για την πατρίδα και την
ελευθερίαν τους, αλλά για να σκοτωθούνε συνατοί τους [ενν. αναμεταξύ τους]. […]
Θα μας πούνε Καρμπουνάρους, ρέμπελους κι ακατάστατους και κανένας δεν θα μας
βοηθήση […].
Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, Μέλισσα, Αθήνα 1959-1960, τόμ. 1, σ. 479-480.
ΕΡΩΤΗΣΗ :
Ποια επιχειρήματα χρησιμοποιεί ο Κολοκοτρώνης για να
εμποδίσει την εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε αγωνιστές και προκρίτους ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
Η πηγή είναι ένα απόσπασμα από το λόγο του Κολοκοτρώνη
προς τους αγωνιστές που απειλούσαν τους προκρίτους. Αρχικά, τονίζει ότι και ο ίδιος
ανήκει στην ομάδα των οπλαρχηγών που σήκωναν το βάρος του αγώνα και αξίωναν την
πρωταγωνιστική συμμετοχή τους στα κοινά. Έπειτα επισημαίνει ότι ο χαρακτήρας της
επανάστασης είναι εθνικός και έχει ως στόχο την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς,
τους οποίους χαρακτηρίζει τυράννους. Πιστεύει ότι αν επιτεθούν στους προεστούς,
αυτό θα έχει άσχημο αντίκτυπο στην Ευρώπη. Άλλωστε, το κλίμα μέσα στο οποίο
ξέσπασε η ελληνική επανάσταση ήταν αρνητικό , καθώς οι ευρωπαϊκές απολυταρχίες,
μετά τη γαλλική επανάσταση, δεν επιθυμούσαν
με κανέναν τρόπο νέες εξεγέρσεις. Γι’
αυτό και ο Κολοκοτρώνης δεν θέλει να θεωρηθεί ότι ο αγώνας των Ελλήνων έχει κοινωνικοανατρεπτικές
προθέσεις ή σχετίζεται με μυστικά
κινήματα, όπως οι Καρμπονάροι. Τέλος, τους προτρέπει να μείνουν μονοιασμένοι, γιατί μόνο έτσι θα έχουν βοήθεια από την Ευρώπη.
