ΣΠΑΝΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ένα εντυπωσιακό ταξίδι στην ιστορία του 20ου αιώνα μέσα από σπάνιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες !

  

                          

                                             Rare Historical Photos from guimera

Η ΦΥΣΗ ... ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΣ !

Πανέμορφες φωτογραφίες από το φυτικό και ζωικό βασίλειο, εκεί όπου το ανθρώπινο είδος δεν έχει καμιά θέση !

                       

                                            National geographic lena from GIA VER

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ - ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Μια ημερομηνία πριν από χρόνια

 

....Ήταν τα μάτια της θλιμμένα σαν τα καλοκαιριάτικα απογέματα 
Κλεισμένα βαθιά στα μυστικά της θάλασσας 
Κι ένα χέρι μαλακό και λεπτό σαν τη στοργή  
Ένα χέρι μαλακό μπορεί να σε τραβήξει 
Τραγουδώντας στα βάθη του πέλαγου στις μακρινές πολιτείες...

                                                                                            

Το καινούριο τραγούδι

Ν. Μ.

      

Ακόμα πιο κοντά· και δε θα σπάσουν αν δε σπάσουν τώρα τα δεσμά σου 

Δε θα μπορούμε να ρωτήσουμε τη διψασμένη αγωνία μας:  
Γιατί δεν πεθαίνουνε πια αυτές οι μέρες που μας λεηλάτησαν τόσο; 

Ή στο χρόνο π’ αρχίσαμε ν’ αγαπούμε σαν άντρες και τα κορίτσια τραβούσαν το χέρι τους χωρίς να ξέρουν το γιατί 

Κι όμως, ίσως να ’τανε κι ωραίο, σαν ένα βιβλίο ανοιχτό, να περνούσανε οι ώρες αθόρυβα τριγυρισμένες ασφάλεια  
Και να ξεχάσουμε το θάνατο εμείς που ζηλέψαμε τις πεταλούδες μες στις καλοκαιριάτικές μας αναμνήσεις.
 
Μια μέρα θα γράψω την ιστορία των χρόνων μου 
Ένας κήπος μ’ άδικα κομμένα άγουρα ρόδα 
Μια θάλασσα που ταξιδεύουνε τα πλοία χωρίς προορισμούς 
Πρόσωπα σπαταλημένα την εποχή που κατόρθωσαν ν’ αγγίξουν ελαφρά μια συνετά φυλαγμένη πτυχή μας  
Πρόσωπα που ’ταν για μας η στοργή τους πληγή· αυτά θα σου γράψω.

ΕΠΟΧΕΣ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ : ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Το Μουσείο Μπενάκη με την ματιά της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη και τη φωνή του Γουίλεμ Νταφόε, σε ένα εξαιρετικό φιλμάκι 7 λεπτών, που αξίζει να δείτε.

Ο Αμερικάνος ηθοποιός, δανείζει την φωνή του στο πνεύμα του ιδρυτή του Μουσείου, Αντώνη Μπενάκη, για να μας ξεναγήσει μέσα από τις εικόνες της Αθηνάς Τσαγγάρη, όχι μόνο στην ιστορία, μα κυρίως στην φιλοσοφία ενός ανθρώπου και ενός  χώρου πολιτισμού. 

Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, εικόνες αρχείου, αλλά και το ζωντανό τώρα, απόλυτο παρόν. Εικόνες από παιδιά που κινούνται, εξερευνούν παίζουν στους χώρους του μουσείου, και η Ελληνική παράδοση ζωντανή, στην άσφαλτο της Βασιλίσσης Σοφίας, έξω από το κτήριο του μουσείου. 

Το φιλμ κατορθώνει να είναι κάτι παραπάνω από ένα «διαφημιστικό φιλμ», πετυχαίνοντας όχι απλά να εξυμνήσει έναν χώρο και τον ιδρυτή του, αλλά να σε βοηθήσει να κατανοήσεις γιατί ένα μουσείο ζει και αναπνέει μαζί σου, γιατί είναι χρήσιμο, απαραίτητο, πολύτιμο.

 
Το φιλμ είναι μια προσφορά της Faliro House Productions και του Χρήστου Κωνσταντακόπουλου για το Μουσείο Μπενάκη. Σύλληψη και σκηνοθεσία: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη. Αφήγηση (φωνή του Αντώνη Μπενάκη): Γουιλεμ Νταφόε. Κείμενο: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγκάρη & Άννα Νικολάου. Πρωτότυπη μουσική: Μαριλένα Ορφανού. Παραγωγή: Χρήστος Κωνσταντακόπουλος & Κώστας Κεφάλας.

 ΠΗΓΗ : Flix.gr

ΚΑΠΟΤΕ ... ΣΤΟΝ ΚΡΟΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

Από το φωτογραφικό λεύκωμα του πολιτιστικού συλλόγου Κρόκου Κοζάνης 

"Ιωακείμ Λιούλιας" (2005)

Στην πλατεία του χωριού

Κροκιώτες μετανάστες στην Αμερική

Μάζεμα κρόκου (Safran)

Ο πεταλωτής

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

[Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα…]

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Κάποια χρυσή, λεπτότατη 
στους δρόμους ευωδιά.  
Και στην καρδιά  
αιφνίδια καλοσύνη. 
Στα χέρια το παλτό,  
στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.  
Ηλεκτρισμένη από φιλήματα  
θα ’λεγες την ατμόσφαιρα. 
Η σκέψις, τα ποιήματα, 
βάρος περιττό.
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.  
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε  
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιάν ανέλπιστη χαρά,  
για ποιές αγάπες 
για ποιό ταξίδι ονειρευτό. 

                                                 [Τί νέοι που φτάσαμεν εδώ…]

 

Τί νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος 
του κόσμου, δώθε απ’ τ’ όνειρο και κείθε από τη γη! 

Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος, 
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιωνία πληγή. 

 

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο

τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, 

νιώθουμε τ’ άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. 

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,

μα θάνατο, καθημερνό θάνατο και χολή

μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα  

του ήλιου και οι αύρες πνέουνε.

Κι είμαστε νέοι, πολύ 

νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ’ ένα βράχο,

το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά, 

χάνεται και ρωτιόμαστε τί να ’χουμε, τί να ’χω,

που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ’ έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!

 ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ (1927)

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ : "Φθάνομεν εις τήν θέσιν Γκόμπλιτσα" (Κρόκος Κοζάνης)

Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα.

Τον Ιούλιο του 1904 ο Μελάς εισέρχεται για δεύτερη φορά στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα "Πέτρος Δέδες". 

Μετά από 20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με τον Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων στη Μακεδονία και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.

Στις 19 Ιουλίου του 1904 ο Παύλος Μελάς, πηγαίνοντας για την Κοζάνη, πέρασε από τη Γκόμπλιτσα (σημερινός Κρόκος Κοζάνης). Ο ίδιος γράφει στη γυναίκα του Ναταλία :

                                                                    "Κοζάνη, Δευτέρα 19 Ιουλίου 1904,

        Νάτα μου,

Όπως βλέπεις, εφθάσαμεν εις Κοζάνην αισίως ... Από το Χάνι εκάμαμεν 4 ώρας έως τον Αλιάκμονα, ώστε εφθάσαμεν εις τας όχθας του εις τας 8 π.μ. Εκεί εφάγαμεν και ανεπαύθημεν κατόπιν εις την σκιάν των πλατάνων ως το μεσημέρι ...

Εις τας 12 ακριβώς διαβαίνομεν τον Αλιάκμονα. Εις τον πόρον έχει πλάτος 50μ. και νερό ως την κοιλιά των ζώων μας μόνον. Η ζέστη είναι αφόρητη. Τέλος φθάνομεν εις την θέσιν Γκόμπλιτσα, (το Γκομπλίτσι), κοντά εις το ομώνυμον χωριό. Εκεί αναμένομεν άνθρωπον ο οποίος θα μας ειπη πως θα εισέλθωμεν εις Κοζάνην. Η θέσις απέχει 3/4 της ώρας από την Κοζάνην. ...

Εις την Γκόμπλιτσα, όπου επεριμέναμεν τον Κοζανίτην, έκαμα λουτρόν εις το εκεί ρυάκιον προς μεγάλην απελπισίαν του Πύρζα, ο οποίος απελπίσθη πλέον να με ιδη σκληραγωγημένον. Η Κοζάνη είναι αρκετά μεγάλη πόλις,  12 χιλιάδων κατοίκων περίπου ...                                                                                                                                                                                                                                                            "ΠΑΥΛΟΣ"

                                                                                                                                             

(Από την αλληλογραφία του Παύλου Μελά με τη γυναίκα του Ναταλία), Ναταλίας Μελά: «Παύλος Μελάς»-Αλεξάνδρεια 1926 και 6' έκδοση Αθήναι 1964.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ : ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

 
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ
 (Αφιερωμένο στο Γ. Σεφέρη)

Αλλάζουν οι καιροί, περνάν τα χρόνια
του κόσμου το ποτάμι είναι θολό
μα εγώ θα βγω στου ονείρου τα μπαλκόνια
για να ιδώ σκυμμένο στον πηλό
καράβια να κεντάς και χελιδόνια

το πέλαγο πικρό και η γή μας λίγη
και το νερό στα σύννεφα ακριβό
το κυπαρίσσι η γύμνια το τυλίγει
το χόρτο καίει τη στάχτη του βουβό
κι ατέλειωτο του ήλιου το κυνήγι

κι ήρθες εσύ και σκάλισες μια κρήνη
για τον παλιό του Πόντου ναυαγό
που χάθηκε, μα η μνήμη του έχει μείνει κοχύλι λαμπερό στην Αμοργό
και βότσαλο αρμυρό στη Σαντορίνη
κι απ’ τη δροσιά που σάλεψε στη φτέρη πήρα κι εγώ το δάκρυ μιας ροδιάς,
για να μπορώ σε τούτο το τεφτέρι καημούς να συλλαβίζω της καρδιάς,
με του παραμυθιού το πρώτο αστέρι.

Μα τώρα που η Μεγάλη φτάνει Τρίτη
και Ανάσταση θα αργήσει να φανεί
θέλω να πας στην Μάνη και στην Κρήτη
με συντροφιά σου εκεί παντοτινή
το λύκο, τον αητό και τον αστρίτη.
Κι άμα θα δεις κρυφά στο μέτωπό σου, να λάμπει μια απαλή μαρμαρυγή
τ’ αλλοτινό πεφτάστερο, σηκώσου,
να ζωντανέψεις πάλι μια πηγή που καρτερεί στο βράχο το δικό σου.

" ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΦΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΩΣΤΗΡΑ" - ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ

Mέσα του 9ου αιώνα μ.Χ. Εικονομαχία. O τελευταίος εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος, θρηνώντας την κατάληψη της γενέτειράς του, του Αμορίου, από τους Άραβες και νιώθοντας τα συμπτώματα της ασθένειας, προβαίνει στις τελευταίες, αλλά παθιασμένες διώξεις κατά των εικονολατρών.

Η εικονόφιλη αυτοκράτειρα Θεοδώρα στέλνει τον ευνοούμενό της Ευδόκιμο στη γενέτειρά της Παφλαγονία. Σκοπός του ταξιδιού του να της φέρει πίσω στη Βασιλεύουσα το οικογενειακό κειμήλιο που είχε κάποτε εμπιστευτεί στη νονά της. Μια σειρά συμπτώσεων, όμως, θα αναγκάσει τον Ευδόκιμο να συνεχίσει το ταξίδι του ως τη Μονή του Αγίου Σάββα στο Σινά, στα εδάφη της αραβοκρατούμενης πλέον Ιουδαίας.

Το μυθιστόρημα της Βησσαρίας Ζορμπά - Ραμμοπούλου ανασυνθέτει μια σκοτεινή εποχή, όπου η ζωή ενός παραγιού της Ιουδαίας ενώνεται με τη μοιραία αποστολή ενός βασιλικού απεσταλμένου και μια ματαιωμένη απόπειρα κατά του βασιλιά Θεόφιλου, παραμονές της οριστικής αναστήλωσης των εικόνων. Έτσι ο μύθος γίνεται απλώς η αφορμή, ώστε να δοθεί η εικόνα και η φιλοσοφία ζωής μιας ιστορικής και όχι τόσο γνωστής σήμερα περιόδου. 

Η εικόνα της αυτοκράτειρας Θεοδώρας που προσεύχεται «ζητώντας άφεση και φωτισμό για τον Θεόφιλο, υγεία και μακροημέρευση των τέκνων της και αειπαγή και απέραντο νικοποιό ειρήνη για το βασίλειο» εναλλάσσεται με εκδικητικά, μνησίκακα ξεσπάσματα κι εκείνη τη μακροχρόνια καχύποπτη ανοχή που μοιάζει με παραίτηση, αλλά στο βάθος δεν είναι παρά προετοιμασία για σκληρή αναμέτρηση. Γιατί το «σημαντικό» στο μυθιστόρημα της Βησσαρίας Ζορμπά-Ραμμοπούλου δεν είναι η «δημόσια πλευρά», η περιγραφή δηλαδή ιστορικών γεγονότων, αλλά κυρίως η «ιδιωτική» που εικονίζει και ζωντανεύει την προσωπική ζωή. Από την άποψη αυτή το βιβλίο της, έργο φαντασίας που αναπλάθει με αρκετή ευσυνειδησία την ατμόσφαιρα μιας συγκεκριμένης εποχής, αποτελεί ανάγνωσμα με απαιτήσεις και ζητεί από τον αναγνώστη την ευθύνη της συμμετοχής του σε αυτό. 

ΠΗΓΗ : enet.gr

ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟ ΜΕ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΚΡΟΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ (Safran)

Ένα δροσερό ρόφημα για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού με τις ευεργετικές ιδιότητες του κρόκου !

ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟ ΜΕ ΜΕΛΙ

ΥΛΙΚΑ :

1/4 γρ. Κρόκο Κοζάνης (ή λιγότερο, αν δεν το συνηθίζετε)
1 φλυτζάνι μέλι
1 λίτρο παγωμένο νερό
3-4 φέτες λεμόνι
5-6 φέτες πορτοκάλι
2 κουταλιές χυμό λεμόνι
3-4 κλωνάρια δυόσμο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ :

Bάλτε 1/4 του γραμμαρίου Κρόκο Κοζάνης σε ένα φλιτζάνι καυτό νερό και αφήστε το μερικές ώρες. Αδειάστε το σε μια μεγάλη γυάλινη κανάτα, προσθέστε ένα φλυτζάνι μέλι και ένα λίτρο παγωμένο νερό. Aνακατέψτε να διαλυθεί το μέλι και δοκιμάστε αν είναι όσο γλυκό θέλετε. Προσθέστε νερό ή μέλι για να το προσαρμόσετε στη γεύση σας. Kόψτε 3-4 φέτες λεμόνι και 5-6 φέτες πορτοκάλι, όλα με το φλούδι τους, και βάλτε τα στην κανάτα. Προσθέστε δύο κουταλιές φρέσκο χυμό λεμονιού και παγάκια. Ξεπλύντε 3-4 κλωνάρια δυόσμο και βάλτε τα στην κανάτα για να ανακατεύετε το αναψυκτικό. 

ΠΗΓΗ : SAFRAN.GR 

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

[Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές…]

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη
υπάρχει μια έκσταση,
όλα σκληρά σαν τα κοχύλια
μπορείς να τα κρατήσεις
μες στη παλάμη σου.

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια
και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες.

 

                                                               [Άνθη της πέτρας…]

 Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα  
με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες  
γυαλίζοντας στ’ αργό ψιχάλισμα,  
άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες   
που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν  
που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερ’ απ’ τη σιωπή 
 μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια.


Τετράδιο Γυμνασμάτων 1928 -1937 - Σχέδια για ένα καλοκαίρι

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

" Με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι, με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι" 

(Δ. Σαββόπουλος)

 

"Κι όμως είμαι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό κολλάει στο χέρι"

                                                        (Ξύλινα Σπαθιά)

 

   

 

"Πάρτε μεράκι, φλόγα, λόγο, μάλαμα, πάρτε μικρό λαγούτο, πάρτε μπαγλαμά
ν’ αρχίσει το τραγούδι ν’ ανεβεί ο πικρός καημός, να πάρει και να δώσει ο νους κι ο λογισμός" (Ελύτης)

 

 

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά" (Λ. Κηλαηδόνης)

 

"Εμείς, του `60 οι εκδρομείς, απόμακροι εξ αρχής
εκτός παραδομένου κόσμου εμείς " (Δ. Σαββόπουλος) 

 

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ : ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

 Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο

Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι

Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς

Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς

Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο

Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες

Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

                                                                                                     

                                                                                               Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση
Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη
στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός.

Περάσανε τὰ χρόνια φύλλα ἢ βότσαλα
Θυμᾶμαι τὰ παιδόπουλα τοὺς ναῦτες ποὺ ἔφευγαν
Βάφοντας τὰ πανιὰ σὰν τὴν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.

Κι εἶχαν ζωγραφιστοὺς βοριάδες μὲς στὰ στήθια.

Τί γύρευα ὅταν ἔφτασες βαμμένη ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ τὸν ἥλιου
Μὲ τὴν ἡλικία τῆς θάλασσας στὰ μάτια
Καὶ μὲ τὴν ὑγεία τὸν ἥλιου στὸ κορμὶ - τί γύρευα
Βαθιὰ στὶς θαλασσοσπηλιὲς μὲς στὰ εὐρύχωρα ὄνειρα
Ὅπου ἄφριζε τὰ αἰσθήματά του ὁ ἄνεμος;
Ἄγνωστος καὶ γλαυκὸς χαράζοντας στὰ στήθια μου

τὸ πελαγίσιο του ἔμβλημα.

Μὲ τὴν ἄμμο στὰ δάχτυλα ἔκλεινα τὰ δάχτυλα

                                             

                                           
  Μὲ τὴν ἄμμο στὰ μάτια ἔσφιγγα τὰ δάχτυλα
Ἦταν ἡ ὀδύνη

Θυμᾶμαι ἦταν Ἀπρίλης ὅταν ἔνιωθα πρώτη
φορᾶ τὸ ἀνθρώπινο βάρος σου.
Τὸ ἀνθρώπινο σῶμα σου πηλὸ κι ἁμαρτία
Ὅπως τὴν πρώτη μέρα μας στὴ γῆ.
Γιόρταζαν οἱ ἀμαρυλλίδες - Μὰ θυμᾶμαι πόνεσες
Ἤτανε μία βαθιὰ δαγκωματιὰ στὰ χείλια
Μία βαθιὰ νυχιὰ στὸ δέρμα κατὰ κεῖ ποὺ
χαράζεται παντοτινὰ ὁ χρόνος.

Σ᾿ ἄφησα τότες
Καὶ μία βουερὴ πνοὴ σήκωσε τ᾿ ἄσπρα σπίτια
Τ᾿ ἄσπρα αἰσθήματα φρεσκοπλυμένα ἐπάνω
Στὸν οὐρανὸ ποὺ φώτιζε μ᾿ ἕνα μειδίαμα.
Τώρα θά ῾χω σιμά μου ἕνα λαγήνι ἀθάνατο νερό
Θά ῾χω ἕνα σχῆμα λευτεριᾶς ἀνέμου ποὺ κλονίζει
Κι ἐκεῖνα τὰ χέρια σου ὅπου θὰ τυραννιέται ὁ ἔρωτας                  
Κι ἐκεῖνο τὸ κοχύλι σου ὅπου θ᾿ ἀντηχεῖ τὸ Αἰγαῖο.

                                                                                     (Προσανατολισμοί) ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

"Της αγάπης αίματα" (Άξιον Εστί)

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στην νιοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
μιαν αγάπη
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια στιγμή
να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο