ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ο Ιωακείμ έχει προβλήματα
Ο
Ιωακείμ δεν ήρθε χτες στο σχολείο. Ήρθε σήμερα το πρωί, αλλά ήρθε καθυστερημένος και ήταν όλο νεύρα, βαρύς και ασήκωτος και μας ξάφνιασε όλους. Δεν ξαφνιαστήκαμε και ιδιαίτερα που ο Ιωακείμ είχε έρθει αργά και με ύφος προβληματισμένο, μια και πολύ συχνά έρχεται σχολείο καθυστερημένα και με ύφος ανάλογο, ιδίως όταν έχουμε διαγώνισμα στη Γραμματική. Αυτό που μας ξάφνιασε ήταν, που η δασκάλα μας του χαμογέλασε πλατιά και του είπε:
— Ε, λοιπόν, συγχαρητήρια, Ιωακείμ! Θα πρέπει να είσαι ευτυχισμένος, έτσι δεν είναι;
Εμείς ξαφνιαστήκαμε ακόμα περισσότερο, γιατί μπορεί η δασκάλα μας μέχρι τώρα να ήταν ευγενική με τον Ιωακείμ (εντάξει, είναι καλή κι ευγενική με τον οποιονδήποτε), δεν του είχε δώσει όμως ποτέ της συγχαρητήρια. Ο Ιωακείμ παρ’ όλα αυτά δε φάνηκε να είναι ευχαριστημένος, αντίθετα, πάντα με το ίδιο προβληματισμένο και στενοχωρημένο ύφος, πήγε και κάθισε στο θρανίο του, δίπλα στον Μεξάν. Γυρίσαμε όλοι και τον κοιτάξαμε με απορία, αλλά η δασκάλα χτύπησε δυνατά την έδρα με το χάρακα και μας είπε να καθίσουμε φρόνιμα, να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να αντιγράψουμε το κείμενο από τον πίνακα και χωρίς λάθη παρακαλώ.
Κάποια στιγμή άκουσα το Ζοφρουά από πίσω μου:
— Να το πεις και στους άλλους! Ο Ιωακείμ έχει ένα μικρό αδερφάκι!
Στο διάλειμμα, μαζευτήκαμε όλοι γύρω από τον Ιωακείμ, που στεκόταν ακουμπισμένος στον τοίχο με τα χέρια στις τσέπες του και τον ρωτήσαμε αν πραγματικά είχε ένα μικρό αδερφάκι.
— Ναι, μας είπε ο Ιωακείμ, χτες το βράδυ, ο μπαμπάς μου ήρθε και με ξύπνησε. Ήταν ντυμένος, αλλά αξύριστος, γελούσε ολόκληρος, με φίλησε και μου είπε πως από αυτή τη νύχτα θα είχα ένα μικρό αδερφάκι. Μου είπε να ντυθώ στα γρήγορα, τρέξαμε αμέσως και πήγαμε στο νοσοκομείο κι εκεί ήταν η μαμά.
Ήταν ξαπλωμένη, αλλά ήταν τόσο χαρούμενη όσο κι ο μπαμπάς και δίπλα της, στην άκρη του κρεβατιού ήταν το μικρό μου αδερφάκι.
— Μάλιστα, αλλά δε φαίνεσαι και τόσο χαρούμενος! του είπα εγώ.
— Και γιατί να είμαι; απάντησε ο Ιωακείμ. Πρώτα απ’ όλα είναι κακάσχημο. Είναι πολύ μικρό, μια σταλιά, είναι κατακόκκινο, κλαίει όλη την ώρα, παρ’ όλα αυτά όλος ο κόσμος το βρίσκει χαριτωμένο. Εγώ, έτσι και κλάψω λιγάκι στο σπίτι, μου βάζουν αμέσως τις φωνές να σταματήσω, άσε που ο μπαμπάς μου μου λέει από πάνω πως είμαι ένας ανόητος και του ζαλίζω τα αυτιά.
— Ασε, άσε τα ξέρω, είπε ο Ρούφους. Κι εγώ έχω ένα μικρό αδερφάκι κι είναι όλο προβλήματα. Είναι, βέβαια, όπως καταλαβαίνετε το χαϊδεμένο κι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει.
ΠΗΓΗ : ΕΔΩ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :
1. Για ποιο λόγο ο Ιωακείμ έφτασε εκείνη τη μέρα στο σχολείο καθυστερημένος και με ύφος προβληματισμένο ; (70 - 80 λέξεις)
2.
α) Στην πρώτη παράγραφο του κειμένου υπάρχουν τα ρήματα : ήρθε, είχε έρθει, έρχεται. Να τα τοποθετήσετε στον ακόλουθο πίνακα και να συμπληρώσετε τους υπόλοιπους χρόνους του ρ. έρχομαι :
Ενεστώτας :
Παρατατικός
Αόριστος :
Εξ. Μέλλοντας :
Συν. Μέλλοντας :
Παρακείμενος :
Υπερσυντέλικος :
Συντελεσμένος Μέλλοντας :
β) «Η δασκάλα χτύπησε δυνατά την έδρα με το χάρακα και μας είπε να καθίσουμε φρόνιμα, να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να αντιγράψουμε το κείμενο από τον πίνακα και χωρίς λάθη παρακαλώ».
Φανταστείτε ότι είστε εσείς η δασκάλα ή ο δάσκαλος της τάξης και λέτε στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν :
.......................................................................
Ποια έγκλιση χρησιμοποιήσατε και γιατί ;
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ :
Αποφασίζεις να γράψεις ένα γράμμα στον Ιωακείμ για να τον βοηθήσεις να αντιμετωπίσει τις αλλαγές στη ζωή του με τον ερχομό του μωρού. Το κείμενό σου να είναι 180 - 200 λέξεις.