Στέρησέ μου το
ψωμί, αν θέλεις,στέρησέ μου τον αέρα, αλλά
όχι το γέλιο σου
Μη μου στερήσεις το τριαντάφυλλο,
το κομμένο ανθάκι του αγρού,
τον πίδακα που απρόσμενα
εκρήγνυται μες στη χαρά σου,
το άξαφνο ασημένιο κύμα
που μέσα σου γεννιέται.
Είναι σκληρός ο αγώνας μου
κι επιστρέφω
με τα μάτια κουρασμένα,
φορές έχοντας δει
τον κόσμο που δεν αλλάζει.
Μα μόλις μπώ το γέλιο σου
ανεβαίνει στους ουρανούς να με ψάξει
κι ανοίγει για μένα
όλες τις πόρτες της ζωής.
Αγάπη μου, την πιο σκοτεινή ώρα
πετράδια χύνεται το γέλιο σου
Κι αν ξαφνικά δεις
το αίμα μου να λεκιάζει τις πέτρες του δρόμου
γέλα, γιατί το γέλιο σου θα ναι στα χέρια μου
δροσερό σπαθί
Κάθε φθινόπωρο, πλάι στη θάλασσα
θέλω το γέλιο σου να υψώνει
τον αφρισμένο καταρράκτη του.
Και κάθε άνοιξη, αγάπη,
ποθώ το γέλιο σου όπως
εκείνο το άνθος του ονείρου,
το γαλάζιο λουλούδι, το τριαντάφυλλο
της πολύβουης πατρίδας μου.
Γέλα με τη νύχτα, με τη μέρα,
με το φεγγάρι
γέλα με τα φιδωτά νησιώτικα δρομάκια
γέλα ακόμα
μ αυτό το αδέξιο αγόρι
που σ αγαπά.
Μα κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου
και τα κλείνω πάλι
κάθε φορά που τα βήματά μου φεύγουν
κι επιστρέφουν
αρνήσου μου το ψωμί, τον αέρα
το φως την άνοιξη
αλλά το γέλιο σου ποτέ.
Γιατί δε θα μπορέσω δίχως του
να ζήσω.
Πάμπλο Νερούντα
Σαν σήμερα (12 Ιουλίου 1904) γεννήθηκε ο Πάμπλο Νερούδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου