Η Παναγιά χτενίζει τα χρυσά της μαλλιά
στο μικρό της παράθυρο
μια
θαλασσιά πεταλούδα πετά γύρω απ' τη μια της
πλεξούδα που κρέμεται.
Βασιλεύει ο ήλιος,
Ο Ιωσήφ ανεβαίνει πιο ψηλά να της κόψει
ένα κόκκινο άνθος.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"
Η αυγή σφυρίζει στην κοχύλα της
Μια πλώρη έρχεται αφρίζοντας
Άγγελοι! Σία τα κουπιά
Ν' αράξει εδώ η Ευαγγελίστρια!
..........................
Νονά των άσπρων μου πουλιών
Γοργόνα Ευαγγελίστρα μου!
.......................................
Γρήγορα Παναγιά μου γρήγορα
Κιόλας ακούω τραχειά φωνή ψηλά πάνω απ' τις
ντάπιες
Χτυπάει χτυπάει στις χάλκινες αμπάρες
Χτυπάει χτυπάει κι αντριεύεται
....................................
Κι η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά
Το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθιά πόσο της
μοιάζει!
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ " ΝΑΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ"
Με το καΐκι και με τα πανιά της Παναγίας
Έφυγαν με το κατευόδιο των ανέμων.......
Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις
ακόμη
Πριν απ' την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την
ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας.
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ "ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ"
Σε τέτοιους αγγέλους ποια Παναγιά μπορούσε να
ταιριάζει;
Όχι, βέβαια, εκείνη η σπαραγμένη της
Αποκαθηλώσεως :
Η λεπτή καρδιά των μικρών Αγγέλων δεν αντέχει
σε τέτοια θλίψη, που κολώνες μητροπόλεων
λυγίζει.
Κι ένα δάκρυ από τέτοια μυστική φωτιά μπορεί
όχι μονάχα να την κάψει, να την εξατμίσει.
Στους μικρούς αγγέλους μια Παναγία μικρή
ταιριάζει.
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ,
"Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ"
Περίσκεπτη η Θεοτόκος
Στη σκοτεινή, Βυζαντινή εικόνα,
αυτή η μεσιτεύουσα γλυκεία ελπίς,
Έμεινε σοβαρή και μ' αυστηρή θωριά.
Στο βλέμμα του επισκέπτη που Την κοίταζε
μελαγχολία γεμάτος για την
απιστία του,
γνωρίζοντας συνάμα την μύχιαν έπαρση,
ίσως και τον κρυμμένο φόβο,
μέσα στην άδειαν εκκλησία,
αφού τελείωσε ο σύντομος Εσπερινός.
ΖΩΗ
ΚΑΡΕΛΛΗ
"ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ"
Κρατώντας την εσθήτα της Παναγίας
ο έσχατος τ' Ουρανού με χιλιάδες έντομα στην
όραση μ' αξεθύμιαστα
γιασεμιά στο νυμφώνα
μ' άλλα θεάματα της αγάπης από μέσα
και μ' άλλα γεγονότα σπιθοβολώντας
αγγίζει τους ραχητικούς και θεραπεύει την
αρθρίτιδα μαλάζει τους
πρησμένους αστραγάλους
αφήνει τρυφερά την αλήθεια πάνω σ' όλες τις
αρρώστιες
και κείνες χάνονται καθώς τα ευδιάλυτα νέφη.
Σιγά σιγά ρυθμίζεται κι ο θάνατος
Αρχίζει το νταούλι μεσ' στα πανηγύρια κι ολούθε
πια σηκώνεται στο
στήθος η ρωμιοσύνη και μας
αρωματίζει μ' ανείπωτο μοσχολίβανο...
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, "Η ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ
ΧΕΙΜΩΝΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου