Emile Vernon |
Στην θαρραλέα πολίτη Λουΐζα ,νοσοκόμα στο οδόφραγμα
Της παρισινής Κομμούνας στην οδό Fountaine –Au-Roi
Την Κυριακή 28 Μαρτίου 1871
….. Μέσα σε αυτήν την δεντροστοιχία του ονείρου θα βαδίσουμε μόνοι
Και θα ευχόμαστε ατέλειωτη να ναι
Αφού μόνο χάρη σε μας ωρίμασαν σήμερα τα κεράσια
Και το αηδόνι ξέρει το τραγούδι του να τραγουδάει πια
Αγαπώ τον καιρό που της κερασιάς το άνθος την καρδία τρυπά
Αυτός ο πόνος είναι κακός όπως η ωρίμανση του Μάη
Εγώ πάντα ξέρω πως την καρδιά μου θα πληγώσεις
Και όμως την αγάπη μου σου δίνω ,είναι δική σου!
Πάλι τα κεράσια ωρίμασαν και στέκομαι μόνη μου εδώ
Και το αηδόνι το τραγούδι του δεν θα τελειώσει…..
Jean Baptist Clément (1836 - 1903), ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΗΝ ΛΟΥΙΖΑ
Emile Vernon |
Στη ρίζα εμπρός της κερασιάς κοντά στον φράκτη
Με τον οπό του δέντρου στα μαλλιά και τη γεύση του στο στόμα
Με δυο κεράσια στα μαλλιά
Με όλον τον όλβον τ’ ουρανού μες στην ψυχή της
Ανδρέας Εμπειρίκος, Η κερασιά
Theo van Rysselberghe |
Από το όνομά σου ξεκινά
η άνοιξη,
Απ' τις συλλαβές του κρέμουνται κόκκινα κεράσια.
Απ' τις συλλαβές του κρέμουνται κόκκινα κεράσια.
(Κώστας Μόντης)
Νικόλαος Γύζης |
Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε κι εφέτος
στην αυλή.
Και θα γεμίσουν μ’ άνθη, το παρτέρι.
Μικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι-
Πικρή πουν’ η ζωή.
Μενέλαος Λουντέμης
Sir Lawrence Alma - Tadema |
Θα σου φέρω απ' τα βουνά λουλούδια εξαίσια, κλέλιες, ζουμπούλια και βελανίδια γεράνια, κι ένα κοφίνι φιλιά.
Θέλω να κάνω μαζί σου αυτό που κάνει κι η άνοιξη στις κερασιές.
Πάμπλο Νερούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου