" ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ, ΤΗ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ " ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί

Άνοιξη χνούδι περιστέρας

Άνοιξη σκόνη μυριόχρωμη

[…]

Άνοιξη πίκρισμα του σκίνου

Άνοιξη άζωτο της αμασχάλης

Άνοιξη σουσάμι αόρατο

[…]

Άνοιξη μυρμηγκιά της μέρας

Άνοιξη αίμα του βολβού

Άνοιξη οπλοπολυβόλο απύλωτο

Στων ωραίων γυναικών τα χέρια

Όπου τύχει

Ριπές θανάτου

Εκατομμύρια σπερματοζωάρια

Στων ωραίων γυναικών τα χέρια

Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους

Ψαλμός και ψηφιδωτό για μιαν άνοιξη στην Αθήνα, 

Τα ετεροθαλή (1974)

 

 

“Άνοιξη παρά τέταρτο! Δύο νέοι κοιτάζονται στα μάτια
και κανείς τους δεν κατεβάζει τα βλέφαρα. Το αίμα με
σα στις φλέβες παίρνει έναν καινούριο δρόμο, αλλάζουν
οι φωνές των αγοριών, τα στήθια των κοριτσιών σκλη-
ραίνουν και το μακρινό παθητικό τραγούδι της αγάπης
τρέμει παραστρατημένο στις κυανές ανταύγειες ενός μι-
σοξυπνημένου ορίζοντα… Άνοιξη παρά τέταρτο! 

Σε λίγο, πίσω από τις μάντρες, στα έρημα οικόπεδα, οι ξι-
νήθρες κι οι τσοκνίδες θα δώσουνε μια γροθιά στις κα-
ταλασπωμένες πέτρες και μεσ’ απ’ τα σπασμένα γυαλιά
και τις αναποδογυρισμένες τρύπιες λεκάνες, νικώντας τα
στερνά σκουπιδομαζώματα, θ’ ανατείλει γυμνή στην αιχ-
μη της αχτίδας της η πρώτη μαργαρίτα της τύχης. Λο-
ξά, και στο πείσμα του ανέμου, που γι’ αλλού ταξίδευε
το σπόρο της, θα μπουκάρει μεσ’ από δυο σκιστές μαλτε-
ζόπετρες να σαλέψει κάτω κάτω απ’ τα ρουθούνια της χειμω-
νιάς το κόκκινο μπαϊράκι της η φανατικιά παπαρούνα.
Και τα κορίτσια, τα μικρά κορίτσια, σκύβοντας μια στιγ-
μή να δέσουν τα καινούρια σαντάλια τους, θα δούνε άξα-
φνα όλο τον κόσμο να γέρνει και να παίρνει τη θέση της
απογείωσης αεροπλάνου που ανεβαίνει όσο που να χαθεί
ολότελα στον άτρεμον αιθέρα…”.

“Άνοιξη παρά τέταρτο!  Ανοιχτά χαρτιά