Ο Απρίλης
είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας
θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.
Ο χειμώνας μας ζέστανε, σκεπάζοντας
τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας
λίγη ζωή μ’ από ξερούς βολβούς.
Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν
μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιε του ανθρώπου,
να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο
μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο, κι ο γρύλος ανακούφιση
κι η πέτρα ήχο νερού
Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο
άρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θα ανθίσει φέτο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου