ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΠΗΓΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ - Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

1.                       

Fore Street, Lambeth, 1865

Μια εργατική συνοικία

«Μόλο που ο Όλιβερ είχε αρκετά για ν’ απασχολεί την προσοχή του με το να προσπαθεί να μη χάσει απ’ τα μάτια του τον οδηγό του, δε μπόρεσε να μη ρίξει μερικές βιαστικές ματιές εδώ και κει στο δρόμο καθώς περνούσαν. Πιο βρωμερό και πιο άθλιο μέρος δεν είχε ξαναδεί. Ο δρόμος ήταν πολύ στενός κι όλο λάσπη κι ο αέρας γεμάτος βρωμερές αναθυμιάσεις. Υπήρχαν αρκετά μικρομάγαζα, μα το μόνο εμπόρευμα που πλεόναζε ήταν κοπάδια ολόκληρα από κουτσούβελα, που ακόμα και την προχωρημένη αυτή ώρα μπαινόβγαιναν απ’ τις πόρτες ή ξεφώνιζαν απ’ το εσωτερικό των σπιτιών.

Τα μοναδικά μέρη που φαίνονταν να ευημερούν ανάμεσα στο γενικό μαρασμό αυτού του τόπου ήταν τα καπηλειά (ταβέρνες)· εκεί μέσα καυγάδιζαν κάνοντας μεγάλο σαματά Ιρλανδοί κατώτερης υποστάθμης. Σκεπαστά σοκάκια και αυλές που εδώ και εκεί ξέκοβαν από τον κεντρικό δρόμο, άφηναν να φαίνονται σωροί από χαμόσπιτα, όπου μεθυσμένοι άνδρες και γυναίκες κυλιόταν κυριολεκτικά μέσα στο βούρκο…»

                                                                                             

 Καρόλου Ντίκενς, Όλιβερ Τουίστ

 
ΕΡΩΤΗΣΗ :

Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω παράθεμα από το έργο Όλιβερ Τουίστ του Καρόλου Ντίκενς και τις γνώσεις σας να παρουσιάσετε τη ζωή των εργατών στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Το παραπάνω παράθεμα από το έργο Όλιβερ Τουίστ του Καρόλου Ντίκενς περιγράφει μια  εργατική συνοικία στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης. Στην Αγγλία από το 1750 περίπου δημιουργούνται οι πρώτες βιομηχανίες και αρχίζει να πληθαίνει το εργατικό δυναμικό. Οι συνθήκες διαβίωσης των εργατών ήταν πραγματικά τραγικές. Δούλευαν 12 - 16 ώρες την ημέρα και έπαιρναν μισθούς πείνας. Πέρα από το εξαντλητικό ωράριο, η ραγδαία ανάπτυξη των βιομηχανικών πόλεων τούς ανάγκαζε να στριμώχνονται πολλοί μαζί σε άθλια καταλύματα, σε μέρη που δεν πρόσφεραν καμία ασφάλεια. Όπως αναφέρεται και στο παράθεμα κύριο χαρακτηριστικό στις φτωχογειτονιές αυτές ήταν η βρωμιά και η έλλειψη κανόνων υγιεινής. Δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης δεν υπήρχαν και οι αρρώστιες και οι θάνατοι, κυρίως παιδιών, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Τη μόνη παρηγοριά για τους αποκαμωμένους εργάτες αποτελούσαν συνήθως οι ταβέρνες και το αλκοόλ. Θα έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, για να αρχίσουν να οργανώνονται και να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.  

           
 ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ : ΕΔΩ