ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - " Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ "

“σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη”.
Κ. Π. Καβάφης

Αλεξάνδρεια ... η πόλη του Αλέξανδρου, των Πτολεμαίων, της Κλεοπάτρας, της Υπατίας, του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Στρατή Τσίρκα.

Ας ταξιδέψουμε στην Αλεξάνδρεια με το ομώνυμο τραγούδι από το Γιάννη Κότσιρα 

(Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα, Στίχοι: Άρης Δαβαράκης)

Ας δούμε το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ http://archive.ert.gr/7904/ : Η ιστορία της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και η τεράστια επίδραση που άσκησε στον αρχαίο κόσμο ως κέντρο πολιτισμού και διάσωσης των αρχαίων κειμένων.

Αναπαράσταση του λιμανιού και του Φάρου :

Επίσης φωτογραφίες από τη Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας εδώ


Τέλος,  στιγμιότυπα από την κινηματογραφική ταινία " ΑΓΟΡΑ" που αναφέρεται στη φιλόσοφο και μαθηματικό Υπατία και στην καταστροφή της Βιβλιοθήκης.

ΕΡΓΑΣΙΑ : 

Ήμουν και εγώ εκεί ...

Βρίσκεσαι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όταν καταστρέφεται από φωτιά η σπουδαία Βιβλιοθήκη της. Γράψε τα συναισθήματά σου από αυτή την εμπειρία σε ένα κείμενο δύο παραγράφων.

" ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ " - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 7η

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

   

Trafficking – Παιδική εργασία

Παγκοσμίως υπολογίζεται ότι εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο πέφτουν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης. Στη χώρα μας χιλιάδες παιδιά εργάζονται. Και κυρίως μιλούμε για εκείνα που διακινούνται με σκοπό την εκμετάλλευσή τους σε χείριστες μορφές εργασίας : στο δρόμο, στην πορνεία, σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες, στην εξαναγκαστική εργασία.

Για τα παιδιά που εργάζονται στο δρόμο…

– Έχει διαπιστωθεί ότι σχεδόν καθημερινά περίπου 100 παιδιά βρίσκονται σταθερά στους δρόμους των δύο μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

– Κατά μέσο όρο τα παιδιά εργάζονται συνεχώς από 6 έως και 12 ώρες την ημέρα.

Οι καταγγελίες χωρίς καμιά περαιτέρω κοινωνική στήριξη και οι αστυνομικές διώξεις κυρίως οδηγούν σε ένα ή σε περισσότερα από τα παρακάτω αποτελέσματα…

– σε συλλήψεις και ποινική καταδίκη των συνοδών, αλλά ακόμα και των ίδιων των παιδιών για επαιτεία

– στην εκ νέου επιστροφή των παιδιών στο δρόμο ή στην παραπέρα διακίνησή τους σε άλλες  περιοχές ή χώρες

– στην παραμονή των παιδιών για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποιο νοσοκομείο εως ότου, και εάν, βρεθεί κατάλληλη δομή για την φιλοξενία και προστασία τους

– στην βίαιη αποκοπή των παιδιών από τα αδέρφια τους και αγαπημένα τους πρόσωπα

Από τις μαρτυρίες των ίδιων των παιδιών που εργάζονται…

καταδεικνύονται με γλαφυρό τρόπο οι αιτίες του φαινομένου και καταγράφεται η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους: ανεργία των γονέων, φτώχεια της οικογένειας, κοινωνικός αποκλεισμός, κακοποίηση, αδυναμία πρόσβασης στην εκπαίδευση, στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών για την αξιοπρεπή διαβίωση…

Μέσα από την καταγραφή, τις δημόσιες παρεμβάσεις και δράσεις μας επιδιώκουμε :

– την ενημέρωση και ανάδειξη όλων των διαστάσεων του φαινομένου καθώς και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι οικογένειες τους

– την ουσιαστική και συστηματική υποστήριξη των παιδιών που βιώνουν την εργασιακή εκμετάλλευση

– την συνεχή διεκδίκηση συνεκτικών πολιτικών και μέτρων για την προστασία των παιδιών και των δικαιωμάτων τους

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ

Τι μπορείτε να κάνετε για ένα παιδί στο δρόμο…..

• ΜΗ ΔΙΝΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ: Τα χρήματα συντηρούν την παρουσία των παιδιών στο δρόμο και ενισχύουν το φαινόμενο της παιδικής εργασίας

• ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟ:

-τρόφιμα,  όπως χυμό, νερό, σάντουιτς κ.λ.π.

-ρούχα, όπως μπουφάν  για το κρύο ή καπέλο για τον ήλιο,

-γάντια για να προστατεύονται καθώς εργάζονται μαζεύοντας σκουπίδια,

-οτιδήποτε αντιληφθείτε ότι θα χρειαζόταν ακόμη και παιχνίδια ή βιβλία…

• ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΩΣ ΕΝΑΣ/ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΟΣ/ Η ΠΟΛΙΤΗΣ

Ενημερώστε τις  Κρατικές Υπηρεσίες ή άλλες κοινωνικές οργανώσεις

Τηλεφωνείστε στην ΑΡΣΙΣ

• για να βοηθήσετε στον  εντοπισμό και την αρωγή του παιδιού
• για να πάρετε χρήσιμες  οδηγίες σε περίπτωση που θέλετε να συνδράμετε οι ίδιοι

Δώστε την προσοχή σας. Υποστηρίξετε τη δράση κατά της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης ανηλίκων στην Ελλάδα

ΠΗΓΗ : http://arsis.gr

  ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : 

1. Το κείμενο που διαβάσατε προέρχεται από την ιστοσελίδα της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΑΡΣΙΣ. Ποιο νομίζετε ότι είναι το βασικό μήνυμα του κειμένου; Να το αποδώσετε με δικά σας λόγια σε μια παράγραφο και να το συσχετίσετε με τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε. 

 2. α) Να αντιστοιχίσετε καθέναν από τους επιρρηματικούς προσδιορισμούς που είναι υπογραμμισμένοι στο κείμενο με τη σημασία του : τόπος, τρόπος, χρόνος, σκοπός, ποσό κατά προσέγγιση.

    β) " Από τις μαρτυρίες των ίδιων των παιδιών που εργάζονται καταδεικνύονται με γλαφυρό τρόπο οι αιτίες του φαινομένου και καταγράφεται η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους : ανεργία των γονέων, φτώχεια της οικογένειας, κοινωνικός αποκλεισμός, κακοποίηση, αδυναμία πρόσβασης στην εκπαίδευση, στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών για την αξιοπρεπή διαβίωση…"

 : Ξαναγράψτε την παραπάνω παράγραφο χρησιμοποιώντας συνδετικές λέξεις και φράσεις που θεωρείτε αναγκαίες για την καλύτερη οργάνωση της παραγράφου.

 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ : (επιλέξτε μία από τις 2 ασκήσεις)

1. Γράψτε ένα άρθρο στο σχολικό ιστολόγιο για τις αιτίες της παιδικής εργασίας και τις προτάσεις σας για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και στοιχεία από το κείμενο (200 λέξεις).

2. Έχετε προσέξει ποτέ παιδιά να εργάζονται στο δρόμο, π.χ. τα παιδιά των φαναριών ή παιδιά που ζητιανεύουν ; Τι είδους συναισθήματα σάς δημιουργεί το φαινόμενο αυτό ; Γράψτε μια σελίδα στο ημερολόγιό σας.

 

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ : "ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ"

Η συνέχεια του λόγου του Μ. Αλεξάνδρου σύμφωνα με τον Αρριανό :

«Μήπως πιστεύετε ότι τα κατέκτησα όλα αυτά με τους δικούς σας κόπους και ταλαιπωρίες, ενώ εγώ σας οδηγούσα χωρίς να κοπιάζω και να ταλαιπωρούμαι; Ελάτε λοιπόν, γυμνώστε τα σώματά σας και δείξτε μου τα τραύματά σας! Θα σας δείξω κι εγώ τα δικά μου. 

Δεν υπάρχει σημείο στο μπροστινό μέρος του σώματός μου, χωρίς τραύμα από κάθε είδους όπλο, έχω χτυπηθεί με ξίφος, με βέλος, με μηχανικό τόξευμα, με πέτρες και ξύλα. Και όλα αυτά, για να σας οδηγήσω στη δόξα και στον πλούτο μέσα από ξηρά, θάλασσα, ποτάμια, βουνά και πεδιάδες. Παντρεύτηκα με τον ίδιο τρόπο, που παντρευτήκατε κι εσείς και κάποιων τα παιδιά θα έχουν συγγένεια με τα δικά μου. Εξόφλησα τα χρέη σας χωρίς να ερευνήσω, πως τα δημιουργήσατε μετά από τους ψηλούς μισθούς σας και τις λεηλασίες, που σας επέτρεψα. 

Πολλούς από σας τους τίμησα με χρυσά στεφάνια για τις υπηρεσίες τους και τώρα έχουν αθάνατες αποδείξεις της ανδρείας τους και των τιμών, που τους απέδωσα. Όσοι σκοτώθηκαν έφυγαν τιμημένοι και με λαμπρή κηδεία, ενώ στην πατρίδα βρίσκονται οι χάλκινες προτομές των περισσοτέρων νεκρών και οι γονείς τους απαλλάχθηκαν από κάθε εισφορά και λειτουργία. Τέλος κανείς σας δεν σκοτώθηκε σε φυγή με μένα επικεφαλής.

Τώρα θέλησα να στείλω στην πατρίδα μόνο όσους δεν μπορούν πια να πολεμήσουν. Αφού όμως έτσι το θέλετε, φύγετε όλοι! Και μόλις φτάσετε πίσω να πείτε σε όλους ότι τον βασιλιά σας, τον Αλέξανδρο, που νίκησε του Μήδους, τους Πέρσες, τους Βάκτριους και τους Σάκες, που υπέταξε τους Ούξιους, τους Αραχωτούς και τους Δράγγες, που κατέκτησε τους Παρθυαίους, τους Χοράσμιους και τους Υρκανούς ως την Κασπία θάλασσα, που πέρασε τις Κάσπιες Πύλες, τον Όξο, τον Τάναϊ (δηλαδή τον Ιαξάρτη) ακόμη και τον Ινδό ποταμό, τον οποίο μόνο ο Διόνυσος είχε περάσει, τον Υδάσπη, τον Ακεσίνη, τον Υδραώτη και θα πέρναγε και τον Ύφαση, αν εσείς δεν κάνατε πίσω, που διέσχισε την έρημο της Γεδρωσίας, την οποία κανένας άλλος πιο πριν δεν είχε διασχίσει με τη στρατιά του, που κατέλαβε την Καρμανία και τη γη των Ωρειτών, που ο στόλος του από την Ινδία έφτασε στα παράλια της Περσίας, τώρα που φτάσατε στα Σούσα θέλετε να φύγετε και να τον παραδώσετε στους βαρβάρους, να τον φυλάνε. Αυτά να πάτε να πείτε, λες και είναι αποδεκτά από τους ανθρώπους και νόμιμα για τους θεούς. ….Φύγετε!»  

 «Αλεξάνδρου Ανάβασις» (Βιβλίο 7 και Κεφάλαιο 9)

ΠΗΓΗ :  εδώ

Ο μακεδονικός τάφος στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης :

«LITERATURE OF THE WORLD» : ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Κάθε βιβλίο είναι ένα παράθυρο σε έναν νέο κόσμο. Μπορεί όμως να είναι και ένας υπέροχος τρόπος για να γνωρίσεις μια άλλη χώρα. Τους ανθρώπους της, την κουλτούρα τους, τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις τους, την ιστορία τους. Και φυσικά κάθε χώρα φημίζεται για τα δικά της λογοτεχνικά «διαμάντια» που ξεχωρίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ η φήμη τους - και οι πωλήσεις τους- ξεπερνούν τα στενά σύνορα της χώρας καταγωγής του συγγραφέα.
Ο χρήστης του Reddit Backforward24, έφτιαξε λοιπόν ένα μαγευτικό χάρτη, στον οποίο έδωσε την ονομασία «Literature of the World» (Λογοτεχνία του Κόσμου) και πάνω σε κάθε χώρα αναγράφεται το πιο διάσημο ή σημαντικό λογοτεχνικό έργο που έχει να παρουσιάσει.
Για παράδειγμα για τη Ρωσία είναι το «Πόλεμος και Ειρήνη» και για τις ΗΠΑ το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» ή το «Υπερηφάνια και Προκατάληψη» για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Για την Ελλάδα είναι η «Ιλιάδα» του Ομήρου.
Φυσικά ο καθένας μπορεί να διαφωνήσει με τις επιλογές που έχουν γίνει και να επιμένει πως στη θέση του έργου του Τολστόι θα έπρεπε να είναι ένα έργο του Ντοστογιέφσκι στην περίπτωση της Ρωσίας ή του Χέμινγουεϊ αντί για της Λι Χάρπερ στην περίπτωση των ΗΠΑ κοκ.
Και όλες οι διαφωνίες μπορεί να είναι σεβαστές, όσο υποκειμενική μπορεί άλλωστε να είναι και η κριτική στις Τέχνες.

Εμείς πάντως σας προτείνουμε να μην μπείτε στη διαδικασία να σκεφτείτε εάν πράγματι ο Βίκτωρ Ουγκό και οι «Άθλιοι» είναι το πιο χαρακτηριστικό λογοτεχνικό έργο για τη Γαλλία ή εάν η Ιρλανδία πρέπει να εκπροσωπείται από τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόυς. 

Εστιάστε στην πρωτοτυπία της προσπάθειας, απολαύστε την «ομορφιά» αυτού του χάρτη και περιηγηθείτε σε χώρες που τους συγγραφείς και τα έργα τους δεν γνωρίζουμε, όπως στη Μέση Ανατολή, την Ασία, την Αφρική ή σε μικρές χώρες της Λατινικής Αμερικής. 

Και ίσως εκεί να βρίσκεται το επόμενο αγαπημένο σας βιβλίο...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : http://www.huffingtonpost.gr/2017/03/15/culture-literature-map-of-the-world-biblio-xora-pagkosmio-xarth-erastes-logotexnia_n_15386946.html?utm_hp_ref=gr-culture

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ, ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 6η

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Τζιάννι Ροντάρι

Περιπέτεια με την τηλεόραση

Ένα βράδυ ο κύριος Βερούτσι γύρναγε από τη δουλειά του. Ο κύριος Βερούτσι μπορεί να 'τανε υπάλληλος του ταχυδρομείου, μπορεί όμως και οδοντογιατρός. Δεν μπορούμε να τον κάνουμε και ό,τι θέλουμε. Να του βάλουμε μουστάκια; Γένια; Άντε, ας έχει μουστάκια και γένια. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς είναι ντυμένος, πώς περπατάει, πώς μιλάει. Τώρα μιλάει με τον εαυτό του... Ας κρυφακούσουμε τι λέει. — Επιτέλους, γυρνάω σπίτι... Σπίτι μου, σπιτάκι μου και σπιτοκαλυβάκι μου. Δεν μπορώ άλλο. Είμαι ψόφιος. Κόσμος... κυκλοφορία... Τώρα θα μπω στο σπίτι μου, θα κλειδώσω την πόρτα κι ο κόσμος ολόκληρος απέξω. Αυτό τουλάχιστον μπορώ να το κάνω. Να 'μαι, έφτασα... Επιτέλους μόνος... Τι καλά... Πρώτο, δρόμο η γραβάτα... Δεύτερο, οι παντούφλες μου... Τρίτο, ανάβω την τηλεόραση... Τέταρτο, η πολυθρόνα μου, το σκαμνάκι για τα πόδια, το τσιγάρο... Αχ, τώρα είμαι με το βασιλιά γενιά*. Και, προπάντων, είμαι μόνος... μόνος... Μα συ ποια είσαι; Από πού ξεφύτρωσες; Μια νόστιμη κοπέλα χαμογελούσε κι έσταζε μέλι* στον κύριο Βερούτσι. Πριν λίγο δεν υπήρχε, τώρα στεκότανε κει δα και διόρθωνε το κολιέ που φορούσε στο λαιμό της. —  Δε με γνωρίσατε, κύριε Βερούτσι; Είμαι εκφωνήτρια της τηλεόρασης. Την ανάψατε και να 'μαι· Θα σας πω τις τελευταίες ειδήσεις. Ο κύριος Βερούτσι διαμαρτυρήθηκε: —  Ναι, μα σεις δεν είστε μέσα στην τηλεόραση αλλά στο σπίτι μου και κάθεστε στον καναπέ μου. —  Το ίδιο δεν κάνει; Κι όταν είμαι μέσα στην τηλεόραση, είμαι σπίτι σας και κουβεντιάζω μαζί σας. —  Μα πώς καταφέρατε και μπήκατε δω μέσα; Δε σας πήρα είδηση. Ή μήπως μπήκατε κρυφά; —  Αυτό είναι άλλη κουβέντα... Τώρα θέλετε ν' ακούσετε τα νέα ή όχι; —  Τέλος πάντων..., ας ακούσουμε τι θα πείτε. Η όμορφη κοπέλα έβαλε την καλή της φωνή κι άρχισε: —  Σε ολόκληρο το βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας συνεχίζεται το ανθρωποκυνήγι για τη σύλληψη του φοβερού ληστή που δραπέτευσε από τις φυλακές του Ρίντινγκ. Ο αρχηγός της αστυνομίας ανακοίνωσε ότι ο ληστής κατά πάσαν πιθανότητα κρύβεται στα δάση... Κείνη τη στιγμή ο κύριος Βερούτσι άκουσε μια φωνή που δεν ήτανε της εκφωνήτριας ούτε κι έβγαινε από την τηλεόραση, αλλά κάπου μέσα από το δωμάτιο. Έλεγε λοιπόν η φωνή: —  Παραμύθια! —  Ποιος είναι; πετάχτηκε ο κύριος Βερούτσι. Ποιος μίλησε; —  Ο ληστής, είπε η εκφωνήτρια, σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Κοιτάξτε, θα 'χε κρυφτεί κάτω από τον καναπέ. —  Παραμύθια, ξανάπε η φωνή, πού θα κρυφτώ εγώ, δε θα το πω στην αφεντιά σου... Ο κύριος Βερούτσι κοίταξε κατακεί που του φάνηκε πως ερχότανε η φωνή και είπε χωρίς πια να κρατηθεί: —  Μα ποιος του 'δωσε την άδεια. Ένας ληστής θα 'χει σίγουρα και πιστόλι. Ένας ληστής στο σπίτι μου! Είναι για να του στρίβει κανενός. —  Εσείς με προσκαλέσατε, είπε ο ληστής και βγήκε από την κρυψώνα του. —  Εγώ; Ωραίο και τούτο. Να καλέσω εγώ ληστές να μου κάνουνε επίσκεψη και να πιούμε και κανένα ποτηράκι.. —  Να συνεχίσω τις ειδήσεις; Ρώτησε η εκφωνήτρια. —  Γιατί όχι; απάντησε ο κύριος Βερούτσι. Είμαι περίεργος να δω πώς θα τελειώσει η ιστορία. Και η κοπέλα πήρε κείνη την απρόσωπη φωνή, που έχουν οι εκφωνητές όταν λένε τα νέα. —  Ο στρατηγός Μπόλο ανακοίνωσε ότι το στράτευμά του θ' αρχίσει συντόμως την επίθεση ενάντια της δημοκρατίας της Πλανάβιας και ότι ο πόλεμος δε θα λήξει πριν τα Χριστούγεννα. —  Δεν είναι ακριβώς έτσι, ακούστηκε μια άλλη φωνή, ενώ άνοιγε με θόρυβο η πόρτα ενός ντουλαπιού. Ο κύριος Βερούτσι πετάχτηκε ξανά ολόρθος. —  Τι είναι; Α, σίγουρα θα είστε ο στρατηγός Μπόλο. Και τι γυρεύετε μέσα στο ντουλάπι; —  Δικός μου λογαριασμός, απάντησε ο στρατηγός. —  Μπορεί, μα εγώ θέλω να ξέρω, είπε ο κύριος Βερούτσι. Μπόμπες... Μπόμπες στο ντουλάπι μου!.. Θα 'θελα να ξέρω τι σχέση έχω εγώ με πόλεμο... Ο στρατηγός Μπόλο γέλασε κοροϊδευτικά. —  Η δουλειά μου, αγαπητέ κύριε, είναι να οδηγήσω τα στρατεύματά μου και να καταλάβω την Πλανάβια κι όχι να απαντώ στις ερωτήσεις σου. Έλεγα στη δεσποινίδα από δω πως η ανακοίνωσή μου ερμηνεύτηκε στραβά. Είπα ακριβώς αυτά τα λόγια: Ο πόλεμος θα τελειώσει πριν τα Χριστούγεννα, γιατί εγώ θα κατατροπώσω τους Πλανάβιους, έναν έναν, θα κάνω στάχτη την πολιτεία τους και τα χωράφια τους και η γη τους θα μετατραπεί σε έρημο. Τότε πετάχτηκε κι ο ληστής να πει το λογάκι του. —  Τι αγαθή ψυχούλα! Και μένα, έναν κλεφταράκο της συμφοράς, με κυνηγάει ολόκληρη η Μεγάλη Βρετανία. Θέλετε να μάθετε ποιος από τους δυο μας είναι ο αληθινός ληστής... —  Κι εγώ θέλω να μάθω, ξεφώνισε ο κύριος Βερούτσι, πότε θα ξεκουμπιστείτε όλοι από δω μέσα· κι εσύ, δεσποινίς εκφωνήτρια, κι εσύ, κύριε ληστή, κι εσύ, κύριε στρατηγέ... Αυτό είναι το σπίτι μου και θέλω να μείνω μόνος! Ό,τι λέτε και κάνετε σεις, στα παλιά μου τα παπούτσια. Θα βρω τον τρόπο να σας πετάξω έξω. Θα φωνάξω την αστυνομία και θα σας κολλήσω την κατηγορία: παραβίαση της στέγης*. Εντάξει; Θα τηλεφωνήσω ακόμα και στους χωροφύλακες και στους αστυφύλακες της τροχαίας και στους πυροσβέστες... Θέλω να δω αν είμαι νοικοκύρης στο σπίτι μου. Να το ξέρω... Στο μεταξύ, όσο η εκφωνήτρια συνέχιζε να λέει τις ειδήσεις, το σπίτι του κυρίου Βερούτσι, που ήτανε μοναδικός ιδιοκτήτης και ήθελε να κάθεται μονάχος χωρίς να τον ενοχλεί κανένας, άρχισε να γεμίζει λογής λογής κόσμο : Πλήθη από πεινασμένους, στρατεύματα σε πορεία, πολιτικοί πάνω στο βήμα, αθλητές που γυμναζόντανε, εργάτες που απεργούσαν, αεροπλάνα που πήγαιναν να βομβαρδίσουν... φωνές, στριγγλιές, τραγούδια, βρισιές σε όλες τις γλώσσες του κόσμου που μπερδευόντανε μέσα σε χίλιους δυο άλλους θορύβους. —  Φτάνει, ξεφώνισε ο κύριος Βερούτσι. Προδοσία. Παραβίαση της στέγης! Φτάνει! Φτάνει! ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ : Ξαφνικά... του κύριου Βερούτσι του κατέβηκε μια ιδέα... μα τι ιδέα. Μια από κείνες που στα κόμικς τις παρουσιάζουνε μ' ένα φως που ανάβει στο κεφάλι του Μίκι ή του Σούπερμαν. Ο κύριος Βερούτσι πλησίασε σιγά σιγά την τηλεόραση χαμογελώντας σ' όλο εκείνο τον κόσμο που τον κοίταζε με περιέργεια. Έριξε ένα τελευταίο χαμόγελο και, αφού βεβαιώθηκε πως κανένας δε θα τον εμποδίσει να κάνει αυτό που είχε στο νου του, με μια απότομη και αποφασιστική κίνηση πάτησε το κουμπί. Η πρώτη που εξαφανίστηκε ήτανε η εκφωνήτρια. Ύστερα ο ένας μετά τον άλλο χανόντανε οι ληστές, οι τραγουδιστές, οι στρατηγοί, οι αθλητές, ο στρατός, ο κόσμος. Δεν ήτανε πολύ απλό; Φτάνει να κλείσει κανείς την τηλεόραση κι όλοι είναι υποχρεωμένοι να εξαφανιστούνε, να μείνουνε έξω από την πόρτα και να σ' αφήσουνε μόνο στην ησυχία σου... Ο κύριος Βερούτσι χαμογέλασε στον εαυτό του και άναψε την πίπα του. Απόδοση : Άλκη Ζέη * με το βασιλιά γενιά: δε μου λείπει τίποτε, νιώθω άρχοντας * έσταζε μέλι: ήταν όλο γλύκα, ήταν πολύ γλυκιά * παραβίαση της στέγης: η είσοδος κάποιου στο σπίτι μας με τη βία (οι νόμοι προστατεύουν το οικογενειακό άσυλο από κάθε μορφή παραβίασης) *  ΠΗΓΗ : Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων (Ε & ΣΤ Δημοτικού) (διασκευή)

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :

 1. "Φτάνει να κλείσει κανείς την τηλεόραση κι όλοι είναι υποχρεωμένοι να εξαφανιστούνε, να μείνουνε έξω από την πόρτα και να σ' αφήσουνε μόνο στην ησυχία σου..."  

Να αποδώσετε με δικά σας λόγια το νόημα της περιόδου  σε 70 - 80 λέξεις.

2. α) Τι είδους είναι οι αντωνυμίες που είναι υπογραμμισμένες στην πρώτη παράγραφο του κειμένου ;

  β) γη, λέω : Να βρείτε παράγωγες και σύνθετες λέξεις που να ανήκουν στην ετυμολογική οικογένεια της καθεμιάς λέξης.

 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ : (επιλέξτε μία από τις 2 ασκήσεις)

1. Δώστε ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία.

2. Είστε  υπεύθυνοι ενός τηλεοπτικού σταθμού. Γράψτε σε ένα κείμενο δύο παραγράφων τι είδους εκπομπές θα συμπεριλαμβάνατε στο πρόγραμμά του.

ΟΤΑΝ Ο ΜΩΑΜΕΘ Β', Ο ΠΟΡΘΗΤΗΣ, ΜΑΘΑΙΝΕ ... ΕΛΛΗΝΙΚΑ !

Μαθητικό τετράδιο του Μωάμεθ Β'

Γράφει ο Γιάννης Γιγουρτσής,καθηγητής φιλόλογος της Μεγάλης του Γένους Σχολής.

 

Είναι γνωστή η πολυγλωσσία, η υψηλή παιδεία και τα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα του Πορθητή της Κωνσταντινούπολης Μωάμεθ Β’. Ο ίδιος μιλούσε άπταιστα ελληνικά, αφού μεγάλωσε με Ελληνίδα (Ρωμιά) θετή μητέρα ( η δική του είχε πεθάνει νωρίς και τον μεγάλωσε μια άλλη από τις γυναίκες του πατέρα του Μουράτ Β’, την οποία ο ίδιος θεωρούσε μητέρα του)

Κάποια στιγμή χρειάστηκε να μάθει να διαβάζει και να γράφει. Η σελίδα αυτή είναι από το παιδικό μαθητικό του τετράδιο που φυλάσσεται στα κρατικά οθωμανικά αρχεία στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Μωάμεθ Β’ ήταν αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή, χαρισματική και πολυτάλαντη προσωπικότητα. Υπήρξε συγχρόνως μεγάλος στρατιωτικός, εμπνευσμένος πολιτικός και σημαντικός διανοούμενος.

Μια φωτισμένη, ξεχωριστή προσωπικότητα από αυτές που εμφανίζονται σπάνια στην ιστορία. Αξίζει να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Άλλωστε ο κολοφώνας των επιτυχιών του, και ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα των νεώτερων χρόνων που ήταν η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης δεν έγινε ούτε τυχαία ούτε από έναν τυχαίο άνθρωπο.

Ακόμα και αν δεχτούμε πως “χάσαμε την Πόλη”, αξίζει να γνωρίζουμε πως την “χάσαμε” από έναν πραγματικά άξιο και ικανό άνθρωπο, έναν μεγάλο αντίπαλο.

Ο ίδιος ο Μωάμεθ, φρόντισε μετά την άλωση να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα του κράτους του, να την αναπτύξει και να την αναδείξει ως πρωτεύουσα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας.

Χρησιμοποίησε για τον σκοπό αυτό και τους παλιούς της κατοίκους (όσους είχαν μείνει) και τους καινούργιους , ανάμεσά τους και πολλούς ακόμα Ρωμιούς που μετεγκατέστησε στην Πόλη από όλη την αυτοκρατορία.

Θα μπορούσα να παραπέμψω σε πολλές μελέτες ειδικών που έχουν μελετήσει την ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα που μετέτρεψε το Οθωμανικό κράτος σε αυτοκρατορία , είχε την φιλοδοξία να γίνει συνεχιστής της βυζαντινής αυτοκρατορίας και χρησιμοποίησε όλους τους λαούς της για να χτίσει το κράτος του. Αλλά θα αναφερθώ στο κλασικό έργο, σημείο αναφοράς για τον Φατίχ, που έχει απαντήσει στα βασικά αυτά ζητήματα ήδη από το 1953.

Εννοώ την μνημειώδη μονογραφία του Φρατζ Μπαμπινγκερ:Ο Μωάμεθ ο Πορθητής και η εποχή του (Mehmed der Eroberer und seine Zeit, 1953 που μεταφράστηκε στα τουρκικά μόλις το 2002,, προφανώς όχι τυχαία.(Fatih Sultan Mehmed ve Zamanı),Oğlak Bilimsel Kitaplar, 2002
Κατά τα άλλα το Πατριαρχείο μας και κατά μείζονα λόγο η ρωμέικη κοινότητα της Κωνσταντινούπολης χρωστά την επιβίωση της και την διατήρηση της ακμής της για αιώνες σε μεγάλο βαθμό στις επιλογές του Μωάμεθ του Πορθητή, για την τύχη τους στα πρώτα κρίσιμα χρόνια μετά την άλωση.

Η ίδια η ελληνορθόδοξη κοινότητα της Πόλης σήμερα με τον πιο επίσημο τρόπο διαδηλώνει την σύνδεση της με τον Μωάμεθ τον Πορθητή.
Στην κεντρική είσοδο του Πατριαρχικού οίκου δεσπόζει το ψηφιδωτό με τον Μωάμεθ και τον Γεννάδιο.

  

Μωάμεθ Β' και Γεννάδιος

  

Το ότι ο Πορθητής είναι μια μεγάλη ιστορική προσωπικότητα (με τα συν και τα πλην της ασφαλώς), η οποια σφράγισε την εποχή του και την ιστορία της Πόλης και της αυτοκρατορίας είναι τόσο αυτονόητο για τους ιστορικούς όσο και το ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη.

Η ελληνορθόδοξη κοινότητα της Πόλης και πρώτα από όλα η ηγεσία της, το Πατριαρχείο, έκανε πάρα πολύ καλά που προέβαλε και προβάλλει, για λόγους συμβολικούς και πολιτικούς, την ιστορική σχέση του Μωάμεθ του Πορθητή με το Πατριαρχείο και την Κοινότητα.

Το ίδιο κάνουμε και εμείς στην Μεγάλη Σχολή και γενικότερα η κοινότητά μας χρησιμοποιεί την σχέση αυτή για να δείξει την σύνδεσή της με το πρώιμο οθωμανικό και άρα και το βυζαντινό παρελθόν της Πόλης και για να ενισχύσει την εικόνα της νομιμοποίησης της παρουσίας της στην σύγχρονη μεταβαλλόμενη Τουρκία.

 

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://constantinoupoli.com/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bf-%ce%bc%cf%89%ce%ac%ce%bc%ce%b5%ce%b8-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac/ 

 

"ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ" - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 5η

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Γραφείον ευρέσεως εργασίας

        

Την άλλη μέρα ξύπνησε πρωί, ελαφρύς σαν πούπουλο. Πλύθηκε, ντύθηκε, άρπαξε μια φέτα βουτυρωμένο ψωμί και χύθηκε στους δρόμους. Περπάτησε με το κεφάλι ψηλά, χαμογέλασε στο φούρναρη που τον καλημέρισε κι έστειλε στον κουρέα του ένα φιλικό χαιρετισμό - γρήγορα θα τον είχε πάλι πελάτη. Βάδισε κάμποσο, ώσπου βγήκε στη λεωφόρο. Τα δέντρα εκεί πρασίνιζαν, κουρεμένα και φυτεμένα με τάξη πάνω στο πεζοδρόμιο, κρατώντας το ένα τον ώμο τ' αλλουνού, σαν στοιχισμένοι μαθητές την ώρα της γυμναστικής. Χάρηκε που ο δρόμος στις γωνιές δεν είχε αποθηκέψει σκουπίδια. Φαντάστηκε τους σκουπιδιάρηδες άγγελους να δροσίζουν το πρόσωπο της πολιτείας με φρέσκο ποτιστικό νερό. Το φως της μέρας ήταν πεντακάθαρο, λες και το είχαν αλλάξει σήμερα. Περνούσε πάνω στο μάγουλο του δρόμου σαν ακονισμένο ξυράφι.  Τ' αυτοκίνητα φαρδιά, με καλογυαλισμένα φτερά και συντηρημένες λαμαρίνες, κυλούσαν πάνω στην άσφαλτο χωρίς να την πληγώνουν. [...]
Περπάτησε κοιτάζοντας τα σπίτια και τους αριθμούς. Ύστερα στάθηκε μπροστά σε μια είσοδο μεγάρου. Διάβασε μια ταμπέλα με κεφαλαία ξεθωριασμένα: ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Δίστασε, έπειτα προχώρησε, μπήκε κι άρχισε ν' ανεβαίνει τις σκάλες. Ήταν ατέλειωτες να τις ανεβεί κανείς, μα του άρεσαν. Του άρεσε καθετί που ψήλωνε, που τον ανέβαζε. Όπως τα γράμματα στην αρχή μιας ταινίας. Έφτασε στο έβδομο πάτωμα, έψαξε, ρώτησε, τέλος χτύπησε μια πόρτα. Επειδή δεν πήρε απάντηση, άνοιξε και γλίστρησε αθόρυβα στο εσωτερικό. Στο βάθος της κάμαρης μια κοπέλα έγραφε στη γραφομηχανή. Ούτε που σήκωσε τα μάτια της πάνω του. Έγραφε σαν υπνωτισμένη. Χρειάστηκε να πάει να σταθεί πολύ κοντά της για να τόνε δει. Είχε δυο μάτια κλουβισμένα* σε χοντρούς φακούς, που έμοιαζαν ν' αποστειρώνουν το φως. Σαν δυο ψάρια μέσα στη γυάλα τους. Ύστερα η μηχανή έπαψε απότομα. «Μια στιγμή παρακαλώ». Άνοιξε την πόρτα του διπλανού γραφείου και χώθηκε μέσα. Ξαναγύρισε σχεδόν αμέσως και του είπε με την ίδια απαράλλαχτη φωνή, που έμοιαζε τυπωμένη σε κορδέλα μαγνητοφώνου.*«Περιμένετε παρακαλώ. Ο κύριος Διευθυντής είναι απησχολημένος». Ξανάπιασε το γράψιμο. Τα μάτια της δεν κοίταζαν καθόλου τα πλήκτρα. Ήταν από τις τυφλές δακτυλογράφους.* Ο θόρυβος της μηχανής είχε αποκτήσει τώρα μιαν ένταση και μια πυκνότητα, σα να στριφογύριζε κανένα ελικόπτερο πάνω από το κεφάλι του Αναστάση. Άθελά του χαμήλωσε για να προστατευθεί. Έπεσε σε μια καρέκλα. Προσπάθησε να κρατηθεί ακίνητος, μα κάθε φορά που η κοπέλα πατούσε κανένα πλήκτρο δυνατότερα, τα πόδια του έφευγαν προς τα μπρος, σα να τα βαρούσε κανένας γιατρός με σφυράκι. Ήθελε να τη διακόψει, να της πει πως δεν πείραζε που ο Διευθυντής ήταν απασχολημένος, και ότι θα μπορούσε να ξαναπεράσει. Κι αύριο μέρα ήταν. Μα δεν έβρισκε τρόπο να της μιλήσει. Επειδή δεν μπορούσε να μιλά, να κάθεται ακίνητος, να περιμένει, σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο. Ήταν ένα στενό, δυτικό παράθυρο. Έσκυψε να δει κάτω και ζαλίστηκε. Τον χώριζαν από το έδαφος εφτά ψηλά, θεόρατα πατώματα. Ο αστυφύλακας της τροχαίας ήταν μια τελεία. Το κράνος βουλιαγμένο κάτω από τον ήλιο, οι κλωστές στα χέρια του σπασμένες. Ξαφνικά τον Αναστάση τον έπιασε το στομάχι του. Σταύρωσε τα χέρια του γύρω στη μέση κι έσκυψε το κεφάλι. Τα πλήκτρα της μηχανής δούλευαν σε ρυθμό πολυβόλου. Αμέσως ύστερα, ο γνώριμος πονοκέφαλος σφίχτηκε γύρω στο κεφάλι του σαν αρραβώνας.* Άφησε το στομάχι του κι έπιασε το κεφάλι του. Μα ο πόνος, επιδέξιος ξιφομάχος, τον χτυπούσε ύπουλα στο αφύλαχτο μέρος. Κοίταξε με αγωνία την κοπέλα. Έγραφε ίσια, μονοκόμματη, με τα κλουβισμένα μάτια της σκλαβωμένα πάνω στο χαρτί. Μόνο ο κύλινδρος της μηχανής μετατοπιζόταν ολοένα κι αριστερότερα έχοντας μια τάση να τρυπήσει τον τοίχο και να περάσει στο γραφείο του διευθυντή. Ο Αναστάσης έκανε μερικά βήματα πίσω, κι ήρθε να στηριχθεί πάνω στην πόρτα. Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινε εκεί με το πρόσωπο τσαλακωμένο, τα χέρια κλεισμένα σε γροθιές. Ύστερα έκανε απότομη στροφή, άνοιξε την πόρτα κι, αφήνοντάς την ορθάνοιχτη, πετάχτηκε έξω. 

Μ. Κουμανταρέας, Τα μηχανάκια, Κέδρος

---

* κλουβισμένα: οι φακοί των γυαλιών παρομοιάζονται με κλουβί των ματιών της δακτυλογράφου * τυπωμένη σε κορδέλα μαγνητοφώνου: ηχογραφημένη * τυφλές δακτυλογράφοι: όσες δακτυλογραφούν με τυφλό σύστημα * αρραβώνας: δαχτυλίδι αρραβώνα

ΠΗΓΗ : Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : 

1.  Με ποια διάθεση ξύπνησε το πρωί ο Αναστάσης και με ποια εκφραστικά μέσα την αποδίδει ο συγγραφέας;

2. α) Να γράψετε τους τρεις βαθμούς (θετικός, συγκριτικός, απόλυτος υπερθετικός) των επιθέτων και επιρρημάτων που είναι υπογραμμισμένα στο κείμενο.

    β)  Τι μέρος του λόγου είναι το β΄ συνθετικό στις λέξεις που ακολουθούν; Τι μέρος του λόγου είναι η σύνθετη λέξη;  

 καλογυαλισμένα, γραφομηχανή, ακίνητος, δακτυλογράφους  

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ : (επιλέξτε μία από τις 3 ασκήσεις)

α) Ο Αναστάσης μόλις έχει γυρίσει στο σπίτι του από το Γραφείο Εργασίας και γράφει στο ημερολόγιό του  μια σελίδα  για την εμπειρία και τα συναισθήματά του από αυτή την προσπάθεια. (2 παράγραφοι). 

β) Είσαι η δακτυλογράφος του γραφείου και μετά τη δουλειά σου συναντάς μια φίλη σου. Να της διηγηθείς τη συνάντηση με τον Αναστάση. Το κείμενό σου να είναι περίπου 200 λέξεις.

γ) Αποφασίζεις να γράψεις ένα γράμμα στον Αναστάση (2 παραγράφων), όπου του εκφράζεις τη συμπαράστασή σου και του δίνεις συμβουλές για την επόμενη προσπάθεια εξεύρεσης εργασίας.

 

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ : "ΤΕΚΝΟΠΟΙΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ"

Σκηνή από σπαρτιατικό γάμο

Σε καμία ελληνική πόλη στην αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες δεν απολάμβαναν την ίδια ελευθερία και κοινωνική θέση όπως οι Σπαρτιάτισσες. Μόνο στη Σπάρτη οι γυναίκες διέθεταν οικονομική δύναμη και επιρροή. Τα κορίτσια ασχολούνταν με τον αθλητισμό και ελάμβαναν δημόσια εκπαίδευση εν αντιθέσει με άλλες πόλεις, όπου οι περισσότερες γυναίκες ήσαν τελείως αγράμματες.
Επισκέπτες από άλλες Ελληνικές πόλεις σχολίαζαν για τις Σπαρτιάτισσες ότι όχι μόνο είχαν άποψη, που δεν φοβόντουσαν να εκφράσουν δημόσια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ανάγκαζαν τους συζύγους τους να την αποδεχθούν!

Η συνέχεια  εδώ

ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ μέσα από πηγές from Nicos Nicolaou