ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Γιατί (να) πηγαίνουμε στο θέατρο;
- Γιατί πάει κάποιος στο θέατρο;
- Για να βγει από το σπίτι, να κάνει μια έξοδο ψυχαγωγίας…
- Δεν εννοώ αυτό. Μπορεί να βγει για να πάει σινεμά ή σε μια συναυλία… Στο θέατρο όμως, συγκεκριμένα, γιατί πάει;
- Γιατί του αρέσει το θέατρο προφανώς.
- Ε ναι… Τι του αρέσει όμως στο θέατρο;
- Η ζωντανή παράσταση, μάλλον, το ότι οι ηθοποιοί είναι εκεί, ζωντανοί, με σάρκα και οστά… Όπως σε ένα live μουσικό…
- Α!...
- Δεν σε ικανοποιεί η απάντηση, ε;
- Ναι, εντάξει… Αλλά ρωτάω για κάτι άλλο… Όταν επιλέγει κανείς μια θεατρική παράσταση, γιατί την επιλέγει συγκεκριμένα;
- Εσύ; Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Εγώ;
- Ναι, εσύ… Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Για να δω ένα έργο που με ενδιαφέρει… Όπως ο Βασιλιάς Ληρ ή η Αντιγόνη του Σοφοκλή, που την έχω δει και την έχω ξαναδεί… Ή ένα έργο του Στρίντμπεργκ, οποιοδήποτε έργο του Στρίντμπεργκ, αν είναι από ένα αξιόλογο σχήμα… Νά, ήθελα να δω στην Αθήνα, στο Εθνικό, «Η κυρία από τη θάλασσα» του Ίψεν, ένα άγνωστο έργο για μένα, που ποτέ δεν έχω δει, ούτε είχα ακούσει πριν κάτι γι’ αυτό…
(...)
- Ορίστε λοιπόν ένα σωρό απαντήσεις στο ερώτημά σου «γιατί επιλέγει κάποιος να δει μια παράσταση;»
- Ναι! Τι είπα;
- Είπες, πρώτα απ’ όλα: για το έργο, κάποιο συγκεκριμένο έργο, αναγνωρισμένης αξίας… Ή ακόμα και οποιοδήποτε έργο ενός συγγραφέα που εκτιμάς…
- Ε όχι πάντα… Δεν αντέχω όλα τα έργα του Σαίξπηρ κι ας τον εκτιμώ.
- Εντάξει, πάντως ο πρώτος λόγος που ανέφερες ήταν το έργο.
- Ναι, το έργο.
- Και μετά ανέφερες το Εθνικό θέατρο…
- Θα μπορούσε να είναι μια ομάδα –με επικεφαλής ένα σκηνοθέτη που εκτιμώ, ο οποίος λειτουργεί σαν δάσκαλος στην ομάδα…
- Άρα, δεύτερο κριτήριο επιλογής: το σχήμα, η ομάδα… και ο σκηνοθέτης.
- Θα προτιμούσα: ο ηθοποιός ή οι ηθοποιοί – το έργο και ο ηθοποιός… Και μετά όλα τ’ άλλα.
- Μετά ο σκηνοθέτης;
- Μετά… Τα έργα είναι που μένουν στο χρόνο, που παίζονται και ξαναπαίζονται… Και οι μεγάλες ερμηνείες – που μένουν στη μνήμη του θεατή.
- Για να αναδειχτεί όμως το μεγαλείο ενός έργου και μιας ερμηνείας δεν χρειάζεται αυτός που θα καθοδηγήσει την ερμηνεία του ηθοποιού… και θα τη συντονίσει με τις άλλες ερμηνείες;
- Ναι… Κοίτα: η σκηνοθεσία είναι στις μέρες μας υπερεκτιμημένη… Γι’ αυτό και διάφοροι κάνουν παραστάσεις χρησιμοποιώντας το έργο σαν πρόσχημα για να κάνουν τα δικά τους, να ξαναγράψουν… ή μάλλον να ξαναράψουν το έργο στα μέτρα τους…
- Υπάρχουν όμως και σκηνοθέτες που σώζουν κείμενα μέτρια…
- Σίγουρα. Και κείμενα που κανονικά δεν θα άξιζαν να ανεβούν στη σκηνή… Αλλά ξέρεις, μερικοί τελευταία βολεύονται και με τέτοια κείμενα γιατί έτσι μπορούν να κάνουν τα δικά τους, όπως σου έλεγα πριν…
- Δηλαδή;
- Γιατί έτσι μπορούν να εφαρμόσουν τις φόρμες που έχουν στο νου τους από πριν, ταιριάζουν / δεν ταιριάζουν με τα κείμενα… Και έχουν και τη δικαιολογία: αφού δεν αξίζει και πολλά το περιεχόμενο, ας κάνω τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα παράσταση ως φόρμα…
(Παύση)
- Αυτοί είναι λοιπόν οι λόγοι που πας να δεις θέατρο, που επιλέγεις μια παράσταση: Για το έργο και τον ηθοποιό κατ’ αρχήν…
- Καμιά φορά πάω να δω ένα έργο απλώς γιατί με ενδιαφέρει το θέμα, το θέμα του έργου κι ας μην είναι σπουδαίο το ίδιο το έργο – πάω για να μάθω πράγματα, να δω μια προσέγγιση θεατρική σε ένα θέμα που μ’ ενδιαφέρει.
- Όπως;
- Όπως, ας πούμε, το «The miracle worker» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον, που αναφέρεται στην πραγματική ιστορία της Έλεν Κέλλερ… Ξέρεις ποια είναι η Έλεν Κέλλερ;
- Όχι… Σαν όνομα κάπου το έχω ακουστά.
- Να πας να το δεις – για να μάθεις.
- Για να βγει από το σπίτι, να κάνει μια έξοδο ψυχαγωγίας…
- Δεν εννοώ αυτό. Μπορεί να βγει για να πάει σινεμά ή σε μια συναυλία… Στο θέατρο όμως, συγκεκριμένα, γιατί πάει;
- Γιατί του αρέσει το θέατρο προφανώς.
- Ε ναι… Τι του αρέσει όμως στο θέατρο;
- Η ζωντανή παράσταση, μάλλον, το ότι οι ηθοποιοί είναι εκεί, ζωντανοί, με σάρκα και οστά… Όπως σε ένα live μουσικό…
- Α!...
- Δεν σε ικανοποιεί η απάντηση, ε;
- Ναι, εντάξει… Αλλά ρωτάω για κάτι άλλο… Όταν επιλέγει κανείς μια θεατρική παράσταση, γιατί την επιλέγει συγκεκριμένα;
- Εσύ; Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Εγώ;
- Ναι, εσύ… Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Για να δω ένα έργο που με ενδιαφέρει… Όπως ο Βασιλιάς Ληρ ή η Αντιγόνη του Σοφοκλή, που την έχω δει και την έχω ξαναδεί… Ή ένα έργο του Στρίντμπεργκ, οποιοδήποτε έργο του Στρίντμπεργκ, αν είναι από ένα αξιόλογο σχήμα… Νά, ήθελα να δω στην Αθήνα, στο Εθνικό, «Η κυρία από τη θάλασσα» του Ίψεν, ένα άγνωστο έργο για μένα, που ποτέ δεν έχω δει, ούτε είχα ακούσει πριν κάτι γι’ αυτό…
(...)
- Ορίστε λοιπόν ένα σωρό απαντήσεις στο ερώτημά σου «γιατί επιλέγει κάποιος να δει μια παράσταση;»
- Ναι! Τι είπα;
- Είπες, πρώτα απ’ όλα: για το έργο, κάποιο συγκεκριμένο έργο, αναγνωρισμένης αξίας… Ή ακόμα και οποιοδήποτε έργο ενός συγγραφέα που εκτιμάς…
- Ε όχι πάντα… Δεν αντέχω όλα τα έργα του Σαίξπηρ κι ας τον εκτιμώ.
- Εντάξει, πάντως ο πρώτος λόγος που ανέφερες ήταν το έργο.
- Ναι, το έργο.
- Και μετά ανέφερες το Εθνικό θέατρο…
- Θα μπορούσε να είναι μια ομάδα –με επικεφαλής ένα σκηνοθέτη που εκτιμώ, ο οποίος λειτουργεί σαν δάσκαλος στην ομάδα…
- Άρα, δεύτερο κριτήριο επιλογής: το σχήμα, η ομάδα… και ο σκηνοθέτης.
- Θα προτιμούσα: ο ηθοποιός ή οι ηθοποιοί – το έργο και ο ηθοποιός… Και μετά όλα τ’ άλλα.
- Μετά ο σκηνοθέτης;
- Μετά… Τα έργα είναι που μένουν στο χρόνο, που παίζονται και ξαναπαίζονται… Και οι μεγάλες ερμηνείες – που μένουν στη μνήμη του θεατή.
- Για να αναδειχτεί όμως το μεγαλείο ενός έργου και μιας ερμηνείας δεν χρειάζεται αυτός που θα καθοδηγήσει την ερμηνεία του ηθοποιού… και θα τη συντονίσει με τις άλλες ερμηνείες;
- Ναι… Κοίτα: η σκηνοθεσία είναι στις μέρες μας υπερεκτιμημένη… Γι’ αυτό και διάφοροι κάνουν παραστάσεις χρησιμοποιώντας το έργο σαν πρόσχημα για να κάνουν τα δικά τους, να ξαναγράψουν… ή μάλλον να ξαναράψουν το έργο στα μέτρα τους…
- Υπάρχουν όμως και σκηνοθέτες που σώζουν κείμενα μέτρια…
- Σίγουρα. Και κείμενα που κανονικά δεν θα άξιζαν να ανεβούν στη σκηνή… Αλλά ξέρεις, μερικοί τελευταία βολεύονται και με τέτοια κείμενα γιατί έτσι μπορούν να κάνουν τα δικά τους, όπως σου έλεγα πριν…
- Δηλαδή;
- Γιατί έτσι μπορούν να εφαρμόσουν τις φόρμες που έχουν στο νου τους από πριν, ταιριάζουν / δεν ταιριάζουν με τα κείμενα… Και έχουν και τη δικαιολογία: αφού δεν αξίζει και πολλά το περιεχόμενο, ας κάνω τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα παράσταση ως φόρμα…
(Παύση)
- Αυτοί είναι λοιπόν οι λόγοι που πας να δεις θέατρο, που επιλέγεις μια παράσταση: Για το έργο και τον ηθοποιό κατ’ αρχήν…
- Καμιά φορά πάω να δω ένα έργο απλώς γιατί με ενδιαφέρει το θέμα, το θέμα του έργου κι ας μην είναι σπουδαίο το ίδιο το έργο – πάω για να μάθω πράγματα, να δω μια προσέγγιση θεατρική σε ένα θέμα που μ’ ενδιαφέρει.
- Όπως;
- Όπως, ας πούμε, το «The miracle worker» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον, που αναφέρεται στην πραγματική ιστορία της Έλεν Κέλλερ… Ξέρεις ποια είναι η Έλεν Κέλλερ;
- Όχι… Σαν όνομα κάπου το έχω ακουστά.
- Να πας να το δεις – για να μάθεις.
ΠΗΓΗ : εδώ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :
1. Ποιο είναι το βασικό θέμα του κειμένου; Να απαντήσετε σε 40 περίπου λέξεις, αξιοποιώντας πληροφορίες του κειμένου. (6 μονάδες)
2. α) Σε ποιους χρόνους βρίσκονται τα υπογραμμισμένα ρήματα του κειμένου; Να τα μεταφέρετε στον Ενεστώτα.
β) Συγκεντρώστε από το κείμενο λέξεις που αφορούν το θέατρο και συμπληρώστε τον ακόλουθο πίνακα :
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
|
ΕΠΙΘΕΤΑ
|
ΡΗΜΑΤΑ
|
(4 μονάδες)
3. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ :
Αφού άκουσες τους δυο φίλους να συζητούν για το θέατρο, αποφασίζεις να αφηγηθείς σ' ένα συμμαθητή σου το διάλογό τους. Το κείμενό σου να είναι περίπου 200 λέξεων και να χρησιμοποιεί κατάλληλα για την αφήγηση ρήματα (κυρίως έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων).
(10 μονάδες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου