ΕΝΟΤΗΤΑ 6.
- Οι ηγέτες της Ευρώπης : στο συνέδριο της Βιέννης (1815) : αποφάσισαν να στηρίξουν την απολυταρχία και να καταπνίξουν κάθε επαναστατική ιδέα.
- Οι ευρωπαϊκοί λαοί : ήταν αντίθετοι, ζητούσαν πολιτικές αλλαγές και κάθε έθνος είχε τις διεκδικήσεις του.
1. Μετριοπαθείς φιλελεύθεροι : επιδίωκαν συνταγματική μοναρχία, όπου θα ψήφιζαν μόνο όσοι είχαν περιουσία.
2. Ριζοσπάστες δημοκρατικοί : αβασίλευτη δημοκρατία, πολιτικά δικαιώματα σε όλους τους άνδρες, προστασία των αδύναμων κοινωνικών ομάδων
Σοσιαλιστές : οικονομική και κοινωνική ισότητα (μετά το 1850)
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων : Η αρχή των εθνοτήτων : όλοι οι πληθυσμοί που ανήκουν σε ένα έθνος πρέπει να συγκεντρωθούν σε ένα κράτος = τα όρια του κράτους πρέπει να συμπίπτουν με τα όρια του έθνους.
Η άποψη αυτή βασίστηκε α) στη γαλλική επανάσταση που αναγνώριζε το έθνος ως πηγή όλων των εξουσιών και όχι τον ηγεμόνα και
β) στην επιστροφή στις παραδόσεις κάθε έθνους Συνεκτικά στοιχεία ενός έθνους (στοιχεία που ενώνουν) : ιστορία, γλώσσα, θρησκεία
Οι επαναστάσεις των ετών 1820 - 1821 :
Α) Η επανάσταση στην Ισπανία : ξεκίνησε όταν τμήματα του στρατού ζητούσαν να εφαρμοστεί ξανά το Σύνταγμα που είχε επιβάλει ο Ναπολέοντας → καταπνίγηκε από την Ιερή Συμμαχία.
Β) Οι επαναστάσεις στην Ιταλία : οργανώθηκαν από τους Καρμπονάρους κατά της Αυστρίας, απαιτούσαν εθνική ελευθερία και μεταρρυθμίσεις → καταπνίγηκαν από την Ιερή Συμμαχία.
Γ) Η επανάσταση στην Ελλάδα (1821) : ήταν το πρώτο εθνικό κίνημα του 19ου αι. που πέτυχε → δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.
Ένα ιστορικό περιστατικό που δείχνει το διεθνές κλίμα της εποχής σε σχέση με το Ελληνικό ζήτημα:
Σχετικά με τη στάση του Καποδίστρια στα ελληνικά ζητήματα είναι απαραίτητο να αναφερθεί το συγκεκριμένο περιστατικό: σε κάποια στιγμή των εργασιών του συνεδρίου (της Βιέννης) θεώρησε ότι ήταν και η καταλληλότερη στιγμή να θέσει υπόψη του συνεδρίου το ζήτημα των Ελλήνων που παρέμεναν υπό τον τουρκικό ζυγό. Τότε πλησιάζοντας τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο του μίλησε ιδιαιτέρως προκειμένου εκείνος ν΄ αναλάβει την πρόνοια υπέρ των Ελλήνων προσθέτοντας μεταξύ άλλων ότι οι Έλληνες μετά τον Θεό θεωρούν προστάτη τους μόνο την ομόθρησκη Αυτοκρατορία (Ρωσία). Τότε ο Τσάρος του έδωσε την άδεια να θέσει το ζήτημα σε μία των συνεδριάσεων και στη συνέχεια θ΄ αναλάμβανε εκείνος το βάρος. Πράγματι ο Καποδίστριας στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση λαμβάνοντας τον λόγο είπε:
«Νομίζω πως χρέος των Μεγαλειοτάτων είναι να λάβετε οποιαδήποτε πρόνοιαν και δια το καταδυναστευόμενον ελληνικόν έθνος παρά της Οθωμανικής εξουσίας, το οποίον υποφέρει τόσους αιώνας τον τυραννικόν οθωμανικόν ζυγόν και το οποίον διακινδυνεύει να πέση εις την τελευταίαν εξόντωσιν και τον μηδενισμόν, όθεν δεν μου φαίνεται δίκαιον το να αδιαφορήσουν οι Βασιλείς.».
Τότε ο Μέττερνιχ, που καλλιεργούσε αντιλαϊκά πνεύματα, σηκώθηκε και απαντώντας στον Ρώσο διπλωμάτη Καποδίστρια με έντονο ειρωνικό, προσβλητικό αλλά και απειλητικό τρόπο είπε:
«Κύριε Κόμη! Η Ευρώπη δεν γνωρίζει Έλληνας, γνωρίζει την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν υπό της οποίας την εξουσίαν είναι οι κατοικούντες σ΄ αυτήν Έλληνες. Δια τούτο φαίνεται, Κύριε Κόμη, υποστήριξες τόσον, και άφησες εκτός Συνδέσμου της Ιεράς Συμμαχίας, το απέραντον Οθωμανικόν Κράτος, αλλά δεν θα επιτύχεις τις ελπίδες σου περί τούτων».
Τότε ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος θεωρώντας την προσβολή αυτή του αντιπροσώπου του ως ενάντια του προσώπου του εγέρθηκε και με έντονη φωνή διέκοψε τον Μέττερνιχ λέγοντάς του:
«Οι Έλληνες διά της Θείας Πρόνοιας και της Ευρωπαϊκής αιχμής ενόπλου βοήθειας θέλουν ελευθερωθούν ταχέως και συμφώνως προς τα αρχαία πατρογονικά των δίκαια, θα μείνουν ελεύθεροι, αυτόνομοι και ανεξάρτητοι.»
ΠΗΓΗ : Ελένη Χαραλαμπίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου