Η ομορφιά (κάλλος και ψυχική αρετή)
Η ερωτική αφοσίωση των δύο αγαπημένων που επισφραγίζεται με όρκο.
ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Στην Ερωφίλη συνδυάζεται το
ερωτικό με το δραματικό συναίσθημα .Ποιά στοιχεία του δράματος επιβεβαιώνουν
αυτή την άποψη;
2. Ποιες λέξεις του δράματος
αποτελούν τον ερωτικό κώδικα της εποχής;
3. Ποιες δυνάμεις επικαλείται
η Ερωφίλη ως εγγυητές της πιστότητας των λόγων της; Τι δηλώνουν αυτές οι
επικλήσεις από την πλευρά της ηρωίδας;
4. Ποια είναι τα δύο
διαφορετικά συναισθήματα που βιώνει ο Πανάρετος στη δεύτερη ενότητα(στιχ. 151-
158);
5. Ποια η σημασία του όρκου
της Ερωφίλης στην τρίτη ενότητα(στιχ.159- 168) ;
ΔΟΜΗ
Το απόσπασμα
στηρίζεται στους εξής αντιθετικούς άξονες: έρωτας – θάνατος, ευτυχία- δυστυχία, χαρά-
θλίψη, αμφιβολία- βεβαιότητα.
Οι ενότητες είναι
πέντε , όσες δηλαδή και οι φορές που η
Ερωφίλη και ο Πανάρετος παίρνουν το λόγο στο απόσπασμα του δράματος
.
ΓΛΩΣΣΑ
Είναι η δημοτική
με χρήση της κρητικής διαλέκτου και χαρακτηριστικό δείγμα της τις καταλήξεις του
γ΄ πληθυντικού προσώπου π.χ σβήνουσι, μπορούσι κ.α.Προσοχή στον 15σύλλαβο στίχο
με τη ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία.
ΥΦΟΣ
Το ύφος είναι
κυρίως δραματικό ,όπως είναι φυσικό
λόγω του περιεχόμενου του δράματος. Παράλληλα είναι και θεατρικό κάτι που
υποδηλώνουν οι διάλογοι, ο όρκος της Ερωφίλης αλλά και οι επικλήσεις της προς
τη φύση . Τέλος, στα σημεία που εκφράζονται τα συναισθήματα των δύο νέων είναι
μεικτό , δηλαδή
λυρικό(συναισθήματα) και
δραματικό
(αγωνία για την τύχη του έρωτά τους)
ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
| Μα γή όμορφη ΄μια γή άσκημη(149) |
| ..σβήνουσι τη πρικιά μου(152) |
| Έρωτα…..(163) Τον ουρανό…..ν΄αρματωθούν (168) |
ΙΔΕΕΣ
1.Η πίστη και
αφοσίωση μεταξύ των δύο νέων .
2.Η δύναμη της
αγάπης τους που δε λογαριάζει το θάνατο.
ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η επαφή μας με τα
αγνά αισθήματα που βιώνουν οι δύο νέοι και η σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα
των διαφυλικών σχέσεων.
Η βίωση της αγνής
και της ανιδιοτελούς αγάπης.
Οι σχέσεις
δοκιμάζονται καθώς διέρχονται από πολλές δυσκολίες.
Παράλληλα κείμενα
*Αποσπάσματα από τα Καταλόγια, τα ερωτικά ποιήματα των νησιών (Από το χειρόγραφο του Λονδίνου, Αλφάβητος της Αγάπης, στ. 60-72
http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=27
http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=27
*Αποσπάσματα από το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Σαίξπηρ, Πράξη Β΄, σκ. 2/μτφρ. Βασίλης Ρώτας. Αθήνα : Ίκαρος, 1970, 46-47.
ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ
Ρωμαίος: Τι φως προβάλλει εκεί απ’ το
παράθυρο;
Είν’ η ανατολή κι είναι η Ιουλιέτα ο
ήλιος.
Πρόβαλε, ήλιε, σκότωσε τη φθονερή
σελήνη
Ω, μίλα πάλι, ολόφωτε άγγελε…
Ιουλιέτα: Ρωμαίο, Ρωμαίο! Γιατί να ’ σαι Ρωμαίος;
Αρνήσου τον πατέρα σου, άσε το όνομα
σου
Ή, αν δε θέλεις, μόνο αγάπη ορκίσου μου
Κι εγώ θα πάψω να ’μια Καπουλέτου.
Ιουλιέτα: Κάνω ευχή για κάτι που ’χω δα:
η απλοχεριά μου έχει της θάλασσας την άπλα,
κι η αγάπη μου το βάθος της,
όσο περισσότερη σου δίνω,
τόσο περισσότερη έχω, τι (γιατί) άπειρα είναι και τα δυο.
Ρωμαίος: Η αγάπη στην αγάπη τρέχει σαν παιδιά που
σκόλασαν,
Και φεύγει καθώς παν στο σχολειό τους με
βαριά καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου