«Καθώς
εγώ
τη μυγδαλιά
τινάζω
πέφτουν τ’
αμύγδαλα βροχή
κι εσύ
πώς λάμπεις
μα δεν
θυμώνεις
μόνο
με κοιτάζεις
και μου
χαμογελάς
φεγγοβολώντας
Κι εγώ
τινάζω με
μανία το
δέντρο
και Θε μου σε
φοβάμαι και
μ’ αρέσεις
κι όλο
βυθίζεσαι στο φως
και μέσα
στην εκτυφλωτική
σου λάμψη
σβήνεις
Κι εγώ
τινάζω
κλαίγοντας
– γελώντας
και κλαίγοντας
–
το δέντρο
και
ξυπνώ
και πια
δεν είναι φως
δεν είναι
δέντρο
μόνο δωμάτιο
γκρίζο
βουρκωμένο
και βρέχει
βρέχει
βρέχει
και δεν είσαι
κανείς δεν
είναι πια
και με
σκεπάζουν
άγρια θολά
νερά
νερά
και χρόνια»
(Ορέστης Αλεξάκης, από τη συλλογή «Ο ληξίαρχος» )
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
Ο ποιητής Ορέστης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1931 και πέθανε στις 5/5//2015. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος στην πρωτεύουσα ως το 1991. Έπειτα έζησε στη γενέτειρά του αλλά και στη Θεσσαλονίκη, πριν εγκατασταθεί μονίμως στην Αθήνα. Παράλληλα με την ποίηση, έγραψε δοκίμια και κριτικά κείμενα. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά (Ανακύκληση, Το Δέντρο, Ευθύνη, Η λέξη, Πλανόδιον, Πόρφυρας κ.ά.).
Ο Ορέστης Αλεξάκης ανήκε στην δεύτερη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Παρουσιάστηκε στα γράμματα με τη δημοσίευση ποιήματος το 1948 στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία». Ποιήματά του μεταφράστηκαν στην αγγλική, ισπανική και σερβική γλώσσα ενώ τιμήθηκε για το έργο του με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου.
Στα πρώτα του ποιήματα είναι εμφανείς οι σολωμικές αντηχήσεις και η απεικόνιση της συναισθηματικής - ερωτικής ζωής μέσα από τη χρησιμοποίηση των μύθων, ενώ στη συνέχεια προσέγγισε συμβολικά την ελληνική ιστορία.
Ο ποιητής Ορέστης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1931 και πέθανε στις 5/5//2015. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος στην πρωτεύουσα ως το 1991. Έπειτα έζησε στη γενέτειρά του αλλά και στη Θεσσαλονίκη, πριν εγκατασταθεί μονίμως στην Αθήνα. Παράλληλα με την ποίηση, έγραψε δοκίμια και κριτικά κείμενα. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά (Ανακύκληση, Το Δέντρο, Ευθύνη, Η λέξη, Πλανόδιον, Πόρφυρας κ.ά.).
Ο Ορέστης Αλεξάκης ανήκε στην δεύτερη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Παρουσιάστηκε στα γράμματα με τη δημοσίευση ποιήματος το 1948 στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία». Ποιήματά του μεταφράστηκαν στην αγγλική, ισπανική και σερβική γλώσσα ενώ τιμήθηκε για το έργο του με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου.
Στα πρώτα του ποιήματα είναι εμφανείς οι σολωμικές αντηχήσεις και η απεικόνιση της συναισθηματικής - ερωτικής ζωής μέσα από τη χρησιμοποίηση των μύθων, ενώ στη συνέχεια προσέγγισε συμβολικά την ελληνική ιστορία.
Από το 1980 και μετά η ποίησή του έγινε πιο λιτή, πιο στοχαστική
ταυτοχρόνως όμως πιο υπαινικτική και υπαρξιακή. Στράφηκε δε και πάλι στη
ρυθμική και ομοιοκατάληκτη ποίηση, ανασυνδεόμενος με την επτανησιακή
παράδοση.
Έργα του: Η Περσεφόνη των γυρισμών (1974), Οι κόνδορες και το αντιπρανές (1982), Η λάμψη (1983), Βυθός (1985), Ο ληξίαρχος (1989), Αγαθά παιγνίδια (1994), Νυχτοφιλία (1995), Υπήρξε. Επιλεγμένα Ποιήματα (1999), Μου γνέφουν. Έμμετρα ποιήματα (2000), Θίασος στην εξέδρα (2006), Το άλμπουμ των αποκομμάτων (2009).
Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη κυκλοφόρησε το 2011 η συγκεντρωτική
έκδοση «Ποιήματα 1960 - 2009)» ενώ το 2014 κυκλοφόρησε «Το ρόπτρο» από
τις Εκδόσεις των Φίλων, με επιλεγμένα ποιήματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου