ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ - (ΙΣΤΟΡΙΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ)

ΕΝΟΤΗΤΑ  13.

• Πληθυσμιακές μεταβολές

Μετά το 1850 : μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που αντιμετωπίστηκε κυρίως με τη μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική μετανάστευση : εργάτες που κατευθύνονται στις βιομηχανικές πόλεις.

Εξωτερική μετανάστευση : προς τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία

• Κοινωνικοί μετασχηματισμοί

  -   Αριστοκράτες - μεγαλογαιοκτήμονες : παραμένουν πανίσχυροι σε χώρες που δεν      έχουν βιομηχανική ανάπτυξη, αλλά και στην Αγγλία που ασχολούνται με επιχειρήσεις.

            -    Αστοί : είναι η κυρίαρχη κοινωνική τάξη, διακρίνονται σε μεγαλοαστούς (βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, τραπεζίτες, που διαθέτουν πλούτο, κοινωνικό κύρος, πολιτική επιρροή), μεσοαστούς (βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες) και μικροαστούς (δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι).

-    Αγρότες : είναι η πλειοψηφία, ζουν υπό ασταθείς συνθήκες.

-  Εργάτες : αυξάνονται συνεχώς, εργάζονται 12-16 ώρες καθημερινά (ακόμα και παιδιά), παίρνουν μισθούς πείνας, ζουν σε άθλιες συνθήκες, πεθαίνουν νέοι.

Σοσιαλιστικές θεωρίες :

Σοσιαλισμός : κίνημα που τόνιζε την προτεραιότητα του κοινωνικού (social) έναντι του ατομικού συμφέροντος. Δημιουργήθηκε εξαιτίας των έντονων κοινωνικών προβλημάτων που γέννησε η βιομηχανική επανάσταση.

Σαιν Σιμόν, Φουριέ, Όουεν, Μπλαν, Προυντόν : ήταν οι πρώτοι σοσιαλιστές και μιλούσαν για μια εξιδανικευμένη μορφή κοινωνίας (ουτοπικός σοσιαλισμός).

1848 : οι Γερμανοί Κ. Μάρξ - Φ. Ένγκελς δημοσιεύουν το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»

Κάρλ Μάρξ : στο έργο του «Το Κεφάλαιο» υποστηρίζει ότι οι εργάτες πρέπει να οργανωθούν, να ανατρέψουν τον καπιταλισμό και να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία, όπου δεν θα υπήρχε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο (μαρξισμός)

• Η ανάπτυξη του συνδικαλισμού

Μετά το 1830 : οι εργάτες διεκδικούν οργανωμένα το αίτημά τους για 8ωρη εργασία

Ένωση Εργατών (Χαρτιστές, Αγγλία) : δημοσιεύει το 1838 την «Χάρτα του Λαού», όπου διατυπώνονται πολιτικά αιτήματα.

1^η Μαΐου 1886 : η απεργία στο Σικάγο καταλήγει σε σφαγή των εργατών → από τότε γιορτάζεται ως εργατική Πρωτομαγιά

Τέλη 19^ου αι. : α) οι ώρες εργασίας μειώνονται σε 10 β) δημιουργούνται ασφαλιστικά ταμεία γ) υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις εργασίας που προστατεύουν τους εργάτες.

 Η πολιτική οργάνωση των εργατών

Λονδίνο 1864 : ιδρύεται η πρώτη Διεθνής Ένωση Εργατών, που αργότερα διαλύεται λόγω διαφωνιών.

Παρίσι 1889 : η δεύτερη Διεθνής με συμμετοχή μόνο των κομμάτων που δέχονται τον μαρξισμό.

Αργότερα : δημιουργούνται εργατικά και σοσιαλιστικά κόμματα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες που προσπαθούν να πάρουν την εξουσία με εκλογές → μ’ αυτήν την άποψη διαφωνούν  οι : Κ. Λίμπκνεχτ, Ρ. Λούξενμπουργκ (Γερμανία) και Λένιν (Ρωσία) που πιστεύουν ότι μόνο με την επανάσταση πρέπει να επιδιώκεται η ανατροπή του καπιταλισμού

• Το κίνημα για τη χειραφέτηση της γυναίκας

 

Το 19^ο αι. : πολλές γυναίκες άρχισαν να εργάζονται → απέκτησαν έτσι οικονομική 

                   ανεξαρτησία και διεκδικούσαν νομική και πολιτική χειραφέτηση.

1903 : η Έμελιν Πάνκχορστ  ιδρύει στην Αγγλία την «Κοινωνική και 

           Πολιτική Ένωση Γυναικών», που μάχονταν για την  παραχώρηση πολιτικών 

           δικαιωμάτων στις γυναίκες.

13η Ενότητα. Κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της βιομηχανικής επανάστασης. Εργατικό κίνημα και σοσιαλισμός το 19ο αι. from Kvarnalis75

 

 

Το Λονδίνο στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης Το Λονδίνο του Ντίκενς