ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ - ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Μια ημερομηνία πριν από χρόνια

 

....Ήταν τα μάτια της θλιμμένα σαν τα καλοκαιριάτικα απογέματα 
Κλεισμένα βαθιά στα μυστικά της θάλασσας 
Κι ένα χέρι μαλακό και λεπτό σαν τη στοργή  
Ένα χέρι μαλακό μπορεί να σε τραβήξει 
Τραγουδώντας στα βάθη του πέλαγου στις μακρινές πολιτείες...

                                                                                            

Το καινούριο τραγούδι

Ν. Μ.

      

Ακόμα πιο κοντά· και δε θα σπάσουν αν δε σπάσουν τώρα τα δεσμά σου 

Δε θα μπορούμε να ρωτήσουμε τη διψασμένη αγωνία μας:  
Γιατί δεν πεθαίνουνε πια αυτές οι μέρες που μας λεηλάτησαν τόσο; 

Ή στο χρόνο π’ αρχίσαμε ν’ αγαπούμε σαν άντρες και τα κορίτσια τραβούσαν το χέρι τους χωρίς να ξέρουν το γιατί 

Κι όμως, ίσως να ’τανε κι ωραίο, σαν ένα βιβλίο ανοιχτό, να περνούσανε οι ώρες αθόρυβα τριγυρισμένες ασφάλεια  
Και να ξεχάσουμε το θάνατο εμείς που ζηλέψαμε τις πεταλούδες μες στις καλοκαιριάτικές μας αναμνήσεις.
 
Μια μέρα θα γράψω την ιστορία των χρόνων μου 
Ένας κήπος μ’ άδικα κομμένα άγουρα ρόδα 
Μια θάλασσα που ταξιδεύουνε τα πλοία χωρίς προορισμούς 
Πρόσωπα σπαταλημένα την εποχή που κατόρθωσαν ν’ αγγίξουν ελαφρά μια συνετά φυλαγμένη πτυχή μας  
Πρόσωπα που ’ταν για μας η στοργή τους πληγή· αυτά θα σου γράψω.

ΕΠΟΧΕΣ