«Απ’ των
θαυμάτων την παρέλαση
Μες στη ζωή
μου
Περισυλλέγω
μόνο
Την έκλυση της
αστραπής
Των
διαβατάρικων πουλιών την τρυφερότητα
Τις άγριες
βιολέτες της καταιγίδας
Τα χιόνια που
σωριάζονται
Χρόνια πια
τώρα μες στους καθρέφτες
Τ’ άστρα που
εκπέμπουν όσες φωνές
Έχουν σωπάσει
για πάντα
Τα κίτρινα
δάχτυλα του καπνού
Το άρωμα της
λύπης
Που αναδύνουν
Τα σβησμένα
λιθάρια
Το δάκρυ το
αναντικατάστατο
Που λάμπει
Μέσα στην
καρδιά της αγαπημένης»
(" Όχι πια δάκρυα" Εκδ. Κέδρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου