Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ : ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ


Πόσο σ' αγάπησα υγρή μουσική


Πόσο σ’ αγάπησα, υγρή μουσική σ’ αίθουσες χορού ατημέλητες
πίδακες χαμηλοί και μουσκεμένοι κήποι
λιθόστρωτο με βομβητή νερού, υπόγειοι χείμαρροι
θάλασσα γλιστερή μέσα στη βραδινή ομίχλη
ποιητή σε αφίσα, φύλλα από βροχή
Πόσο σ’ αγάπησα σκόρπισμα μιας ζωής βαθύ, ατέλειωτο




Αισθηματικό τραγούδι

Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές και με φώτα
να θυμάσαι κάνει κρύο σ’ αυτό τον παράξενο κόσμο
δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα
που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου.

   

Στην ενδοχώρα

Όσο κι αν προχωρώ στην ενδοχώρα
τίποτα δε μου σβήνει από τα μάτια
τον αιώνιο χωρισμό. Μες σε βαθιές κοιλάδες, λασπωμένες
απ’ τη βροχή, έρχεται το ψιθύρισμα του ήλιου με τη θάλασσα
παραπατώντας σ’ ένα σμίξιμο σφιχτό, ιδανικό

Πόσο γυαλίζουν μες στη στάχτη τους, έλεγε, πόσο
βαθαίνουν την καρδιά, ακρωτηριάζοντας
δάχτυλα και νευρώσεις, σκάβουνε
βαθιά μέσα στη γη για ναρκοπέδια

Μα εγώ καθώς προχώρησα στην ενδοχώρα, είδα
στην πυρκαγιά της θύμησης τη στάχτη μες στα φώτα

 

"Ο Δύσκολος θάνατος" , Νεφέλη 1985

 

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Η ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

" Όσοι γνώρισαν τη Σμύρνη από κοντά ευτύχησαν να αποθαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές της. Ο πολυταξιδεμένος και ανοιχτόμυαλος Ηρόδοτος έγραψε πως δεν αντίκρισαν τα μάτια του ωραιότερη πόλη. Ο μέγιστος ρήτορας Κικέρων κατέθεσε ότι δεν υπάρχει σημείο της πόλης που ο ταξιδιώτης δεν θα γοητευθεί από κάτι, τοπίο, αρχαιότητες ή ανθρώπους. Ο Σικελιανός στον πρόλογο του μυθιστορήματος "Αιολική γη" του Βενέζη έγραψε: "Είναι η γλυκιά ιωνική ατμόσφαιρα, είναι η κρυφή, χαμένη θαλπωρή της μυστικής του κόσμου σάρκας που απροσδόκητα ξανάρχεται και πάλι σ' επαφή μητριαρχική μαζί μου, είναι η αγνή ιωνική πνοή του ξεχασμένου και νοσταλγημένου από με τον ίδιο πολιτισμού". 

ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ - Σμύρνη: Μια πόλη στη λογοτεχνία

 



... Οι άνθρωποι στη Σμύρνη μιλούσανε όλοι ελληνικά, ακόμα κι οι Τούρκοι κι οι Λεβαντίνοι κι οι Οβραίοι κι οι Αρμεναίοι. Στο Φραγκομαχαλά ωστόσο, πολλά μεγάλα καταστήματα είχανε ξενικά ονόματα που δεν τα καταλάβαινα: «Κοντουάρ», «Λουβρ», «Μπον μαρσέ», «Παραντί ντε Νταμ» κι άλλα. Και τι δεν έβρισκες σε τούτα τα μαγαζιά! Από παραδείσια φτερά για τα μαλλιά των γυναικών, μέχρι σκαρπίνια για Σταχτοπούτες. Και παιχνίδια, όμορφα κουρντιστά παιχνίδια! Πόσο ευτυχισμένα θα 'πρεπε να 'ναι εδώ τα παιδιά και πόσο παραχαϊδεμένες οι γυναίκες! ...


ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ - Ματωμένα χώματα



«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.»


 «Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία». 

ERNEST HEMINGWAY - Στην Προκυμαία της Σμύρνης  

                                                                                      

                                                                                   

[…] Λοιπόν ούλος αυτός ο κόσμος στοιβαγμένος στο μουράγιο και πάνω σε μαούνες. Άντροι, γέροι, γριές και γυναικόπαιδα, που είχανε παρατήσει τα καλά τους, και ξεμείνανε στο δρόμο, και τώρα εκεί μεροβραδιάζονταν εκεί πλαγιάζανε, άλλος μ’ ένα χράμι που έφερε μαζί του, άλλος μ’ ένα πάπλωμα ή με μια μπατανία. Χείλια τρεμοσαλεύανε από το παραμιλητό. Μάτια γουρλωμένα που αγναντεύανε τη Δευτέρα Παρουσία, τη συντέλεια του κόσμου […] Μέρα, χαρά Θεού. Τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη με το καινούριο […]. 

ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ - Στου Χατζηφράγκου


Ο Γ. Σεφέρης στο σπίτι του στη Σμύρνη

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν.Έτυχε  
να ’ναι τα χρόνια δίσεχτα· 
πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί· 
κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά 
κάποτε δεν τα βρίσκει·  το κυνήγι 
ήταν καλό στα χρόνια μου, πήραν πολλούς τα σκάγια·  
οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια...
 
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ -Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

ΚΙΧΛΗ Α'






... Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα 
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες. 
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς 
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά  
κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντρο  
και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας.  
Αράξαμε σ’ ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά  
με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια 
 τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας...

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ  - Αργοναύτες 
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Δ' 



Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

BARBARA ISSA WAGNEROVA - Σουρεαλισμός από την Τσεχία !

 

Πέρα από τις συμβάσεις της λογικής, με οδηγό την καρδιά και τη φαντασία, η Barbara Issa Wagnerova  ζωγραφίζει  και μας ταξιδεύει στο όνειρο !

















Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ... ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ


                        "Ο μικρός ναυτίλος" 




... Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου

Τα ονόματα της Παναγίας και θα δεις


Ε ε Χρυσομαλλούσα
Ε ε Χρυσοσκαλίτισσα


Να ξεπετιέται πάλι το βουνό με τ' άσπρο σπίτι στην πλαγιά
Τ' άλογο με τα δύο φτερά
Και η άγρια φράουλα της θάλασσας


Λάμπουσα και Κανάλα μου και Παραπορτιανή μου



Θα δεις την πράσινη ψαρόβαρκα σκαμπανεβάζοντας να χάνεται
μέσα στ' αραποσίτια
Τον Μήτσο με τις τρίχες και με τ' αλυσιδάκι στο λαιμό

Ε Παναγιά Τα Μάγκανα
Ε Παναγιά Τόσο Νερό

 


Να βλαστημάει και ν' ανεβάζει ανίδεος μες στα δίχτυα του
Τέσσερα – πέντε αρχαία ελληνικά
Το τέλλεσθε και το νηυσί, το μέλεα και το κρίναι σα

Καρυστιανή κι Ακλειδιανή
Δαφνιώτισσα κι Αργιώτισσα


 


Που μια στιγμή τα παίζεις πάνω στην κιθάρα σου
Κι απ' τ' αναμμένο πέλαγο αντικρύ σου ακούς


Έι Κρουσταλλένια

έι Δροσιανή
Έι Παναγιά του Νίκους 


Να σχίζεται στα δύο τ' ουρανού το καταπέτασμα
Κι ένας παμπάλαιος έφηβος απαράλλαχτος εσύ
Να κατεβαίνει- κοίτα:
Στα κύματα μ' ένα καμάκι ορθός και στους αφρούς να πλέει

Σπηλιώτισσα και Μερσινιά και Θαλασσίτρα μου έι!




 ΠΗΓΗ :http://odysseas-elitis.weebly.com/

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ : ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ


"ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΣΤΡΑ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ "
                                                                                       

Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου

και τα 'χαν άλλοι ουρανοί

θα 'ταν αλλιώς ο κόσμος τώρα

θα 'χαν και τα πουλιά φωνή



Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου

σ' ένα κουτί θα κλείδωνα

για να ταΐζω την ψυχή μου

και τα πετροχελίδονα



Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου

και χαμηλώναν προς τη γη

θα 'ταν αλλιώς ο κόσμος τώρα

θα 'ταν αλλιώς και η ζωή







Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΚΡΟΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ (Safran)



ΥΛΙΚΑ : 
200 ml γάλα
150 ml κρέμα γάλακτος
1  βανίλια
3 κρόκους αυγών
50 γρ. ζάχαρη
0,25 γρ. κρόκος (ή και λιγότερο) 


ΕΚΤΕΛΕΣΗ :

Βράζετε το γάλα με τον κρόκο και αφού το κατεβάσετε από τη φωτιά, προσθέτετε την κρέμα γάλακτος και τη βανίλια ανακατεύοντας συνεχώς. Αφήνετε να κρυώσει για 15 λεπτά. Χτυπάτε τους κρόκους των αυγών με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν αφρός και προσθέτετε στο γάλα ανακατεύοντας διαρκώς. Θερμαίνετε σε σιγανή φωτιά και ανακατεύτε μέχρι το μείγμα να γίνει λείο. 

Προσοχή! Να μη ζεσταθεί πολύ! Κατεβάζετε από τη φωτιά και αφήνετε να κρυώσει ανακατεύοντας προσεκτικά. Γεμίστε μια φόρμα παγωτού και βάλτε τη στην κατάψυξη.

ΠΗΓΗ : safran.gr